• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

وقف الحاق

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به افزودن «‌ها» ی سکت به آخر کلمه ، هنگام وقف ، وقف الحاق گفته می شود.



« الحاق » در لغت یعنی پیوست کردن چیزی به چیز دیگر، و در اصطلاح یعنی ملحق کردن «ها» ی سکت به آخر کلمه‌ای که بر آن وقف شده است تا حرکت حرف آخر و همچنین حرکت بنایی محفوظ بماند و وقف به سکون هم شده باشد.


در موارد ذیل هنگام وقف، «ها» ی سکت به آخر کلمه ملحق می‌شود:
۱. در «ما» ی استفهامیه که در حالت مجرور بودن، «الف» آن حذف می‌شود؛ مانند: مِمَّ (ممه) و عَمّ (عَمّه)؛
۲. در ضمیر مفرد مذکر و مؤنث غایب منفصل که مبنی بر فتح هستند؛ مانند: هو (هوه) و هی (هیه)؛
۳. در نون مشدّد از جمع مؤنث؛ مانند: علیهن؛ (علیهنه)؛
۴. «یا» ی مشدّد که مبنی بر فتح باشد؛ مانند: علیَّ (عَلَیَّه).


البته وقف به سکون و حفظ رسم الخط قرآن بهتر است؛ زیرا وقف به سکون کاربرد بیشتری دارد.
[۱] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۳۰.
[۳] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۱۱۶.
[۴] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۲۹۷.



۱. بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص۲۳۰.
۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۳۰۷.    
۳. موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۱۱۶.
۴. فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص۲۹۷.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف الحاق».    



جعبه ابزار