وقف حسن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
وقف حسن،
وقف بر کلام دارای استقلال معنایی از مابعد و وابستگی لفظی به آن را می‌گویند.
وقف حسن از اقسام
وقف اختیاری و عبارت است از وقف در جایی که کلام از نظر معنا تمام است، ولی لفظاً به بعد از خودش وابسته است؛ یعنی کلمه پس از موقوفٌ علیه به آن وابستگی دارد؛ مثلاً
صفت آن است یا از آن
استثنا شده است.
چون این وقف تغییر در معنا ایجاد نمی‌کند، آن را حسن دانسته‌اند؛ ولی
وصل آن اولی است؛ مثل: (الْحَمْدُ للّهِ (وقف حسن) رَبِّ الْعَالَمِینَ).
در این جا «ربّ»
صفت «الله» است و با قبل ارتباط دارد. بنابراین، وقف بر «لله»
حسن است؛ هرچند وصل بهتر است. در صورت وقف نیز آغاز دوباره از کلمه بعد از آن نیکو نیست و بهتر است
قاری کلمه‌ای را که بر آن وقف شده است اعاده کند.
فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «وقف حسن».
