فربهى حيوان، زيادى متّصل آن (نماء متّصل) به شمار مى رود و تابع حيوان است؛ از اين رو، حيوان بخشيده شده اگر نزد كسى كه به او بخشيده شده چاق شود، بخشنده ـ در صورت تصميم به بازپس گيرى آن ـ مى تواند آن را به عنوان مال خود پس بگيرد، هرچند ديگرى آن را فربه كرده باشد.
نيز حيوانغصبى اگر نزد غاصب چاق شود، وى ضامن مقدار چاقى آن نيز خواهد بود (و اگر لاغر گردد، غاصب، ضامنمابه التفاوت قيمت آن است) مگر آنكه حيوان ـ پس از لاغر شدن ـ دوباره نزد او فربه شود.
همچنين كسى كه حيوان معيّنى را نذر كسى كرده است، چاقى آن نيز داخل نذر است؛ بنابر اين، با چاق شدن حيوان، مقدار اضافى آن نيز از آنِ منذورٌله (كسى كه براى او نذر شده) خواهد بود نه نذر كننده.
