«کتاب» مصدر، و به معنای کتابت (نوشتن)، مکتوب (نوشته شده)، جمع و گردآوری، وجوب و لزوم و… آمده است. «کتاب» یکی از مشهورترین اسامی و صفات قرآن است و در حدود هشتاد مورد، از قرآن با لفظ «کتاب» یاد شده است. در ادله اربعه از علم اصول فقه (کتاب (قرآن)، سنت ، عقل و اجماع ) و منابع فقه نیز از قرآن به عنوان کتاب یاد می‌شود.
علل انتخاب نام کتاب برای قرآن: ۱. چون قرآن در سطور نگاشته شده است؛ ۲. به سبب جمع شدن انواع علوم، قصص و اخبار به شیواترین شکل ممکن در قرآن؛ ۳. تکالیفی از سوی خدای متعالی در قرآن بر مردم واجب شده است؛ از این رو، قرآن را کتاب نامیده‌اند.
[۱]فخر رازی، محمد بن عمر، ۵۴۴ - ۶۰۶ق، التفسیرالکبیر، ج۲، ص۱۴.
[۲]طبرسی، فضل بن حسن، ۴۶۸ - ۵۴۸ق، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۱، ص(۳۵-۳۶) و۱۴.
[۳]سخاوی، علی بن محمد، ۵۵۸-۶۴۳ق، جمال القراء و کمال الاقراء، ج۱، ص(۱۶۹-۱۷۲).
[۴]رامیار، محمود، ۱۳۰۱ - ۱۳۶۳، تاریخ قرآن، ص(۲۷-۳۰).
