سوء ظن

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

سوء ظنّ‏ خطور گمان بد نسبت به خداوند و یا مؤمن است که در روایات از آن نهی شده است.

---

بدگمان شدن را سوء ظنّ می‌گویند.

---

از آن به مناسبت در باب جهاد و شهادات سخن گفته‏اند.

---

در روایات از سوء ظن به خداى متعال، نکوهش و به حسن ظن به او امر شده است؛ از این رو، برخى قائل به حرمت سوء ظن به خداوند متعال شده‏اند. در حدیثى از رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله آمده است: «خداوند مؤمن را پس از توبه و استغفار، کیفر نمى‏کند مگر به بد گمانی او نسبت به خدا» در حدیثى دیگر از امام صادق علیه السّلام آمده است: «خداوند متعال نزد گمان بنده‏اش به او است؛ اگر خیر باشد، خیر و اگر شر باشد شر خواهد بود» (با داشتن حسن ظن، خداوند با او به نیکى و با داشتن سوء ظن، خداوند با او همان گونه که گمان دارد، رفتار مى‏کند).

---

بد گمان بودن به مؤمن حرام و در قرآن کریم به اجتناب از آن امر شده است.

۴.۱ - مراد از سوء ظنّ حرام

مراد از بد گمانى حرام، اعتقاد به آن و حکم به بد بودن مؤمن بدون یقین به آن است نه صرف خطور آن در ذهن.

---