یَتیهُونَ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یَتیهُونَ: (یَتیهُونَ فِی الاَرْضِ) «یَتیهُونَ» از مادّه
«تیه» به معنای سرگردانی است، ولی بعداً این نام (نام تیه) به بیابانی گذارده شد که
بنی اسرائیل در آن سرگردان بودند و این بیابان بخشی از بیابان
سینا بوده است.
(قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيْهِمْ أَرْبَعِينَ سَنَةً يَتِيهُونَ فِي الأَرْضِ فَلاَ تَأْسَ عَلَى الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ) (خداوند به
موسی فرمود: «اين
سرزمین مقدّس، تا چهل سال بر آنها ممنوع است و به آن نخواهند رسيد؛ پيوسته در زمين
این بیابان ، سرگردان خواهند بود؛ و درباره سرنوشت اين جمعيت گنهكار، غمگين مباش.»)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: ضمير در كلمه فانها به ارض مقدس بر مى‌گردد، و مراد از اين جمله كه فرمود: آن سرزمين محرم شده،
حرمت شرعی نيست، بلكه منظور
حرمت تکوینی است، يعنى خداى تعالى (به خاطر سر پيچى بى ادبانه و بى‌شرمانه كه كرديد) چنين مقدر فرموده كه تا چهل سال نتوانيد داخل آن سرزمين شويد و گرفتار سرگردانى گرديد، و الف و لامى كه در كلمه الارض است الف و لام عهد است، و معناى همان سرزمين را مى‌دهد، و جمله: فلا تاس نهى از أسى است كه به معناى اندوه است، و خداى تعالى در اين
آیه نظريه و كلام موسى را كه آن مردم را فاسق خوانده بود امضا و تصديق نموده و خود او نيز آنان را
فاسق خواند.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یَتیهُونَ»، ص۶۳۶.
