یُنَشَّؤُا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
{{مرجع:یُنَشَّؤُا}
یُنَشَّؤُا: (یُنَشَّؤُا فِی الْحِلْیَةِ) «یُنَشَّؤُا» از مادّه
«نَشَاَ» به معنای ایجاد چیزی است، و در اینجا به معنای تربیت شدن و پرورش یافتن است.
(أَوَمَن يُنَشَّأُ فِي الْحِلْيَةِ وَهُوَ فِي الْخِصَامِ غَيْرُ مُبِينٍ) (آيا كسى را كه در ميان زينتها پرورش مى‌يابد و به هنگام جدال قادر به تبيين مقصود خود نيست فرزند
خدا مى‌خوانيد؟!)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى آيا خدا دختران را فرزند خود گرفته، و يا اين مشركينند كه از جنس بشر آنهايى را كه در ناز و
نعمت و زر و زيور بار مى‌آيند فرزند خدا تصور كرده‌اند، با اينكه در بيان و تقرير دليل گفته خود و اثبات ادعايشان عاجزند و دليل روشنى ندارند. اين دو صفت كه براى زنان آورده، براى اين است كه زن بالطبع داراى عاطفه و شفقت بيشترى و تعقل ضعيف‌ترى از مرد است، و به عكس مرد بالطبع داراى عواطف كمترى و
تعقل بيشترى است. و از روشن‌ترين مظاهر قوت عاطفه زن علاقه شديدى است كه به زينت و زيور دارد، و از تقرير
حجت و دليل كه اساسش قوه عاقله است ضعيف است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «یُنَشَّؤُا»، ص۶۶۴.
