اقرار آدم (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
آدم و
حوا (ع) بعد از خوردن
میوه ممنوعه به سرعت به اشتباه خود پی بردند و
توبه کردند و به گناه خود اقرار نمودند و از درگاه الهی طلب رحمت کردند.
حضرت آدم علیه‌السّلام پس از
توبیخ خداوند درباره تناول او و همسرش از
شجره ممنوعه به
گناه خود اقرار کرد.
... و نادیـهما ربهما الم انهکما عن تلکما الشجرة...(...و پروردگارشان آنها را ندا داد که: «آیا شما را از آن
درخت نهی نکردم؟!...)
قالا ربنا ظـلمنآ انفسنا وان لم تغفر لنا وترحمنا لنکونن من الخـسرین.(گفتند: «پروردگارا! ما به خویشتن
ستم کردیم! و اگر ما را نبخشی و بر ما
رحم نکنی، از زیانکاران خواهیم بود!»)
(مقصود از «
ظلم» در
آیه ترک
مندوب و نقص در
ثواب است، و این با مقام
عصمت تنافی ندارد.)
ادب حضرت آدم و
حوا را که در هنگام
دعا و توجه به
خدا می توان دید، ادبى است که
قرآن در درجه اول آنرا از آدم و همسرش (علیه السلام )
حکایت کرده و فرموده : «ربنا ظلمنا انفسنا و ان لم تغفر لنا و ترحمنا لنکونن من الخاسرین»
راز و نیازى است که آن دو بزرگوار بعد از خوردن از درختى که
خداوند از نزدیکى به آن نهى شان کرده بود با خداى خود کرده اند، با اینکه آن
نهی،
نهی تکلیفی تحریمى نبود بلکه
نهی ارشادی بود و مخالفت آنها مخالفت نصیحتى بود که
صلاح حالشان و
سعادت در زندگى شان در
بهشت که مامن از هر رنج و بدبختى است در رعایت آن بوده . خداى متعال هم وقتى آن دو را از مخالفت
تحذیر کرد، نفرمود که این مخالفت و پیروى
شیطان نافرمانى من است بلکه فرمود: «فلا یخرجنکما من الجنه فتشقى . ان لک الا تجوع فیها و لا تعرى . و انک لا تظما فیها و لا تضحى»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اقرار آدم».
