ابوبکر همراه عمویش امام حسین (علیه‌السلام) از مدینه تا مکه و سپس به کربلا آمد و در روز عاشورا به میدان رفت و پس از نبردی دلاورانه با تیر «عبدالله عُقْبَه غَنَوی» (از قبیله غنی) به شهادت رسید. امام باقر (علیه‌السلام) در حدیثی قاتل وی را عُقْبَه غَنَوی معرفی کرده است،
مقصود (ابن ابی عقب) شاعر نیز در شعر زیر همین ابوبکربنحسن (علیه‌السلام) است: وَعِنْدَ غَنيٍّ قَطْرَةٌ مِنْ دِمائِنا وَ فِی اسدٍ اخْری تُعَدُّ وَ تُذْكَرُ
در قبیله «غنی» قطره‌ای از خون ما هست -که باید انتقام بگیریم- و در قبیله «اسد» نیز خون دیگری (اشاره به خون طفل شیرخوار امام حسین (علیه‌السّلام) است.) از ماست که فراموش نمی‌کنیم.
در زیارت منسوب به ناحیه مقدسه از وی چنین یاد شده است: «السَّلامُ عَلی أَبِی بَكْرِبْنِالْحَسَنبْنِ عَلِىِّ الزَّكِىِّ الْوَلىِّ المَرْمِىِّ بالسَّهْمِ الرَّوِی لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ عَبْدِاللَّهِ بْنِ عُقْبَةِ الغَنَوِىَّ.»
