احمد بن عفیف اموی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن عفیف اموی (
۳۴۸-
۴۲۰ق)
محدث،
فقیه و
قاضی قرن چهارم و پنجم هجری قمری بود وی از علوم دیگر نیز بهره کافی برده بود، همچنین در
علم عقد وثائق و شروط فردی ماهر و مشهور بود.
ابوعمر احمد بن عفیف بن عبداللّه بن مَریُوال اموی قرطبی از اهالی
قرطبه به شمار می‌رفت که در ماه
ربیع الآخر سال ۳۴۸ق متولد شد. او در سال
۳۵۹ به جمع آوری
روایات و کسب
علم پرداخت
ابوعمر از
ابوزکریا یحیی بن هلال بن فطر،
محمد بن عبیدون،
محمد بن احمد بن مسور و
علی بن محمد انطاکی حدیث شنید. همچنین به آموختن علوم فقه، عقد وثائق (عهدنامه و عقد قرارداد) و شروط ـ علمی درباره چگونگی ثبت
احکام، به گونه‌ای که بعد از انقضای شهود احتجاج به آن صحیح باشد ـ همت گماشت و در این زمینه‌ها فردی ماهر و مشهور شد. او از علوم دیگر نیز بهره‌ای کافی داشت.
حاتم بن محمد،
ابوعباس عذری،
ابوبکر مصحفی و
طاهر بن هشام از جمله کسانی هستند که از او روایت کرده‌اند.
ابوعمر فردی
زاهد، مهربان، خوش برخورد و خوش اخلاق بود و در مسجد خود در قرطبه به آموزش
قرآن و موعظه مردم می‌پرداخت. او در زمان حکومت
محمدالمهدی بر قرطبه، متولی تنظیم عهدنامه‌ها برای وی بود؛ سپس از قرطبه به
مریّه ـ از شهرهای
اندلس ـ رفت و مورد احترام حاکم آنجا،
خَیران صقلبی قرار گرفت و
قضاوت لورقه اندلس را به عهده گرفت. همچنین
امامت جماعت و خواندن
خطبه را در
مسجد جامع آنجا به عهده داشت و تا آخر عمر در آنجا ساکن بود.
ابوعمر سرانجام در ماه ربیع الآخر سال ۴۲۰ق درگذشت.
کتاب‌های الاحتفال فی اعلام الرجال،
اخبار القضاة و الفقهاء بقرطبه،
آداب المتعلمین و غسل الاموات
آثار ابوعمر می‌باشد.
(دیگر منابع:
)
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد اموی»، ج۳، ص۵۳.
