زن حامله اى که مرده و جنین در شکم او زنده است، چنانچه براى بیرون آوردن بچه راهى جز شکافتن پهلوى او نباشد باید پهلوى زن را بشکافند و پس از بیرون آوردن بچه، موضع شکاف را بخیه زنند
اگر موضع جراحت انسان محترم یا حیوان محترمى با نخ غصب ى دوخته شود، شکافتن بخیه و بیرون آوردن نخ- در صورت ایمن بودن از تلف فرد یا حیوان یا بروز بیمارى- واجب است.
اگر مجروح، جراحت ى را که از ناحیه دیگرى برداشته خود بخیه زند و پس از آن بمیرد در صورتى که هر دو عامل (وارد کردن جراحت و دوختن آن) در مرگ وى نقش یکسان داشته باشند، بر واردکنندۀ جراحت، نصف دیه ثابت است و اگر اولیاى مقتول بخواهند قصاص کنند باید نصف دیهجارح را بپردازند. ولى اگر سبب مرگ، دوختن موضع جراحت توسط خود فرد باشد، بر جارح چیزى نیست؛ نه دیه و نه قصاص. تنها جراحت وارده- اگر به‌گونه‌اى باشد که موجب قصاص بشود- قصاص دارد. در غیر این صورت، جارح ضامنارشجراحت خواهد بود
اگر کسى با وارد کردن ضربه و مانند آن، بخیه بدن دیگرى را بشکافد چنانچه منجرّ به باز شدن مجدّد دهانه زخم شود باید ارش بپردازد. در صورت نرسیدن به این حد، در ثبوت ارش اختلاف است. البتّه به جهت آزار ى که رسانده، تعزیر مى‌شود، ضمن آنکه هزینه بخیه را نیز باید بپردازد.
