تحریم آبهای بهشت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بهشتیان مضایقه ای از بخشیدن نعمتهای
بهشت ندارند زیرا نه چیزی از آنها کم می‌شود و نه در درون سینه، کینه ای نسبت به کسی دارند، حتی نسبت به دشمنانشان، ولی وضع دوزخیان آنچنان است که نمی‌توانند از نعمتهای بهشتی بهره گیرند، این
تحریم در حقیقت یک نوع
تحریم تکوینی است، همانند محرومیت بسیاری از بیماران از غذاهای
لذیذ و رنگارنگ.
قرآن در مورد درخواست جهنمیان از آبهای موجود در دست بهشتیان می فرماید: «ونادی اصحـب النار اصحـب الجنة ان افیضوا علینا من المآء او مما رزقکم الله قالوا ان الله حرمهما علی الکـفرین» و دوزخیان، بهشتیان را صدا می‌زنند که (
محبت کنید) و مقداری
آب یا از آنچه خدا به شما
روزی داده به ما ببخشید، آنها (در پاسخ) می‌گویند خداوند اینها را بر کافران
تحریم کرده است.
افاضه از ماده
فیض و به معنای لبریز شدن و ریختن
آب است، در آیه مورد بحث سایر نعمت‌هایی را که خداوند به اهل
بهشت روزی کرده عطف بر آب نموده، و از اینجا معلوم می‌شود که اهل
دوزخ از
اهل بهشت تنها
انتظار آب ندارند، بلکه تقاضای همه انواع نعمتها را می‌کنند، چیزی که هست به طور عموم مجاز از همه آنها به افاضه تعبیر شده. ممکن هم هست کسی بگوید: افاضه تنها به معنای فرو ریختن آب نیست تا اطلاقش در غیر آب
مجاز باشد، بلکه به معنای دادن
نعمت فراوان است. بنابراین، این
اطلاق به طور حقیقت خواهد بود نه عموم مجاز. به هر حال، آیه شریفه
اشعار دارد بر اینکه مکان اهل جنت بلندتر از مکان دوزخیان است. و اگر ابتدا از میان همه نعمتها آب را ذکر کرد و آنگاه بقیه نعمتها را بر آن
عطف نمود، از این جهت است که برای دوزخیان و مبتلایان به حرارت
دوزخ آب از هر چیز دیگری ضروری تر است.
قرآن گفتگوی دوزخیان با بهشتیان را با جمله (نادی) که معمولا برای سخن گفتن از دور است آورده و این نشان می‌دهد که در میان این دو گروه فاصله بسیار زیادی است، و البته این موضوع هیچ بعید نیست که حتی تا میلیونها فرسنگ فاصله سخن یکدیگر را بشنوند و حتی یکدیگر را در پارهای از اوقات ببینند، و اگر این موضوع در گذشته ممکن بود برای بعضی مشکلی
ایجاد کند در
عصر و زمان ما که
انتقال صداها و تصویرها از فاصله‌های بسیار دور در همین
جهان حل شده است جای تعجب نخواهد بود.
نخستین تقاضای دوزخیان در
آیه فوق همان آب ذکر شده و این طبیعی است که شخصی که در
آتش می‌سوزد قبل از هر چیز آب می‌طلبد تا
عطش سوزان خود را تسکین بخشد.
جمله «مما رزقکم الله» (از آنچه خدا بشما
روزی داده) که تعبیری است سربسته و توأم با یک نوع
ابهام نشان که حتی دوزخیان نمی‌توانند از
ماهیت و انواع نعمتهای بهشتی آگاه شوند، این موضوع با بعضی از احادیث که می‌گوید در بهشت نعمتهائی است که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و به فکر هیچ انسانی نگذشته است کاملا تطبیق می‌کند. ضمنا از اینکه این جمله با او عطف شده نشان می‌دهد که نعمتهای دیگر بهشتی مخصوصا میوه‌ها می‌تواند جانشین آب گردد، و عطش سوزان
انسان را تسکین بخشد.
جمله «ان الله حرمهما علی الکافرین» (خداوند آنها را بر کافران
حرام کرده) اشاره به این است که بهشتیان مضایقه ای از بخشیدن این نعمتها ندارند زیرا نه چیزی از آنها کم می‌شود و نه در درون سینه، کینه ای نسبت به کسی دارند، حتی نسبت به دشمنانشان، ولی وضع دوزخیان آنچنان است که نمی‌توانند از نعمتهای بهشتی بهره گیرند، این
تحریم در حقیقت یک نوع تحریم
تکوینی است، همانند محرومیت بسیاری از بیماران از غذاهای
لذیذ و رنگارنگ.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «تحریم آبهای بهشت».
