دورانبین مشروط و مطلق، از مصادیق دورانبیناقلواکثر بوده و عبارت است از شک در الزام به یکی از دو امری که رابطه آنها با یک دیگر رابطه مشروط و مطلق می باشد؛ یعنی معلوم نیست که الزام به ذات فعل تعلق گرفته یا به فعل مقید، مثل آن که مکلف می داند حاجیروزعید قربان باید حیوانی را قربانی کند، ولی نمی داند این قربانی مقید به سن خاصی است یا نه، و یا شک کند که امر به آزاد کردن مطلق رقبه شده یا رقبه مقید به ایمان، و یا شک کند طهارتلباس در نمازشرط است یا نه، یا شک کند وجوب نماز مطلق است یا مشروط به گفتن اقامه می باشد.
