• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

آیه عفو اهل کتاب•

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



آیه عفو اهل کتاب به آیه ۱۰۹ بقره، در باره دستور به عفو اهل کتاب، تا قبل از تشریع جهاد اطلاق می‌شود.



به آیه ۱۰۹ سوره بقره «آیه عفو اهل کتاب» می‌گویند: (ود کثیر من اهل الکتاب لو یردونکم من بعد ایمانکم کفارا حسدا من عند انفسهم من بعد ما تبین لهم الحق فاعفوا و اصفحوا حتی یاتی الله بامره ان الله علی کل شی ء قدیر)؛ «بسیاری از اهل کتاب از روی حسد که در وجود آنها ریشه دوانده دوست می‌داشتند شما را بعد از اسلام و ایمان به حال کفر باز گردانند، با اینکه حق برای آنها کاملا روشن شده است، شما آنها را عفو کنید و گذشت نمائید تا خداوند فرمان خودش (فرمان جهاد) را بفرستد، خداوند بر هر چیزی توانا است».
قرآن در آیات فوق به این امر اشاره کرده می‌گوید: " بسیاری از اهل کتاب به خاطر حسد دوست داشتند شما را بعد از اسلام و ایمان به کفر باز گردانند با اینکه حق برای آنها کاملا آشکار شده است" (ود کثیر من اهل الکتاب لو یردونکم من بعد ایمانکم کفارا حسدا من عند انفسهم من بعد ما تبین لهم الحق).


در این آیه قرآن به مسلمانان دستور می‌دهد که در برابر تلاشهای اهل کتاب برای برگرداندن شما از راه حق ، آنها را عفو کنید و گذشت نمائید تا خدا فرمان خودش را بفرستد. این در واقع یک دستور تاکتیکی است که به مسلمانان داده شده که در برابر فشار شدید دشمن در آن شرائط خاص از سلاح عفو و گذشت استفاده کنند و به ساختن خویشتن و جامعه اسلامی بپردازند و در انتظار فرمان خدا باشند. منظور از «فرمان خدا» در اینجا به گفته بسیاری از مفسران، فرمان جهاد است که در آن هنگام هنوز نازل نشده بود، شاید به این علت که هنوز آمادگی همه جانبه برای این فرمان نداشتند، و لذا بسیاری معتقدند که این آیه بوسیله آیات جهاد نسخ شده است. ولی برخی، تعبیر نسخ در مورد این آیه را صحیح نمی‌دانند، چرا که نسخ آن است که حکمی ظاهرا به صورت نامحدود تشریع گردد اما در باطن موقت باشد، ولی حکم عفو و گذشت در این آیه، محدود به زمانی شده که فرمان جهاد نیامده است.
[۲] مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵ -، تفسیر نمونه، ج۱، ص۳۹۹.
[۳] سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۱، ص۱۰۷.
[۴] طبرسی، فضل بن حسن، ۴۶۸ - ۵۴۸ق، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۱، ص۳۵۴.



۱. بقره/سوره۲، آیه۱۰۹.    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، ۱۳۰۵ -، تفسیر نمونه، ج۱، ص۳۹۹.
۳. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، ۸۴۹ - ۹۱۱ق، الدر المنثور فی التفسیر بالماثور، ج۱، ص۱۰۷.
۴. طبرسی، فضل بن حسن، ۴۶۸ - ۵۴۸ق، مجمع البیان فی تفسیرالقرآن، ج۱، ص۳۵۴.
۵. طباطبایی، محمد حسین، ۱۲۸۱ - ۱۳۶۰، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱، ص۲۵۷.    



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته ازمقاله«آیه عفو اهل کتاب».    



جعبه ابزار