أَرْداکُمْ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اَرْداکُمْ: (بِرَبِّکُمْ اَرْداکُمْ) «اَرْداکُمْ» از مادّه
«رَدْی» بر وزن (رای) به معنای هلاکت است.
(وَذَلِكُمْ ظَنُّكُمُ الَّذِي ظَنَنتُم بِرَبِّكُمْ أَرْدَاكُمْ فَأَصْبَحْتُم مِّنْ الْخَاسِرِينَ) (آرى! اين گمانى ناروا بود كه درباره پروردگارتان داشتيد و همان موجب هلاكت شما شد، و سرانجام از زيانكاران شديد).
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه «ارداکم» از
مصدر ارداء است که
باب افعال از ردی به معنای هلاکت است. جمله
(ذلِکُمْ ظَنُّکُمُ) مبتدا و
خبر است، و جمله «اردیکم» خبر دوم آن مبتدا است. ممکن هم هست جمله «ظنکم»
بدل باشد از کلمه «ذلکم».
معنای آیه شریفه بنا بر احتمال اول این است که: این ظنی که گفتیم شما داشته‌اید، ظنی بود که شما آن را پنداشتید، ظنی بود که شما را به هیچ مقداری از حق بی نیاز نمی‌کرد، و جلو
علم و شهادت خدا را نگرفت، و همین
ظن شما را هلاک کرد، یک وقت به خود آمدید و فهمیدید که زیانکار شده‌اید و بنا بر احتمال دوم، این است که: این ظنی که شما در باره پروردگارتان پنداشتید که او از بیشتر اعمالتان اطلاعی ندارد، شما را هلاک کرد، برای اینکه باعث شد
گناه در نظرتان آسان گردد، و گناه بسیار هم کارتان را به
کفر کشانید، در نتیجه زیانکار شدید.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «أَرْداکُمْ»، ص۳۶.
