• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ائمه قراء

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



پیشوایان مردم در زمینه قرائت و آموزش قرآن را ائمه قراء گویند.




مسلمانان در صدر اسلام، قرآن را به نحوى که از اصحاب پیامبر (ص) مى شنیدند و فرا مى گرفتند، قرائت مى کردند و پس از صحابه، از تابعان و از ائمه بزرگى که در شهرهاى آنان به سر مى بردند، قرآن را مى آموختند .
از جمله این افراد گروهى در مدینه و گروهى در مکه و جمعى در کوفه و بصره و برخى در شام به سر مى بردند. اینان، مرجع مسلمانان در زمینه هاى مختلف معارف اسلامی آن روز به شمار مى آمدند؛ بى آن که اختصاص به فن ویا علم خاص از علوم معروف آن زمان داشته باشند.
پس از گذشت این زمان، گروهى فن قرائت و فراگرفتن و آموختن آن را رشته اختصاصى خود قرار دادند و به این رشته توجهى خاص مبذول داشتند و در قرائت قرآن و آموزش آن، شهرت به دست آوردند؛ تا این که پیشوایی مردم را در این زمینه به عهده گرفتند، مردم از مناطق مختلف، به سوى آنان مى شتافتند و معارف قرآن را مى آموختند؛ به این بزرگان ائمه قراء اطلاق مى گردد.



اسامى برخى از کسانى که از این راه شهرت به دست آوردند چنین است :

۲.۱ - در مدینه


در مدینه: ابوجعفر یزید بن قعقاع، شیبة بن نصاح و نافع بن ابی نعیم؛

۲.۲ - در مکه


در مکه: عبدالله بن کثیر، حمید بن قیس و محمد بن محیصن؛

۲.۳ - در کوفه


در کوفه: یحیی بن وثاب، عاصم بن ابی النجود، سلیمان الأعمش، حمزه و کسائی؛

۲.۴ - در بصره


در بصره: عبدالله بن ابی اسحاق، عیسی بن عمر، ابوعمرو بن العلاء و یعقوب حضرمی؛

۲.۵ - در شام


و در شام: عبدالله بن عامر، عطیة بن قیس و ... .



"ابن مجاهد" در مقدمه کتاب السبعة مى نویسد: حاملان قرآن چهار گروه اند که یک گروه آنان ائمه قراء هستند و به علوم لغت، صرف، نحو، وجوه اعراب و فنون قرائات واقف اند؛ تا آن جا که مى توانند به معانى کلام عرب و کلام الله راه یابند، و عیوب قرائات را باز شناسند، و آثار وارده در باب قرائات را نقادى کنند.



معرفت، محمد هادی، التمهید فى علوم القرآن، ج۲، ص۲۱۴.
لسانی، محمدعلی، قراءسبعه وبررسى قراءات ایشان پایان نامه، ص۱۲۱.
ابن مجاهد، احمد بن موسی، کتاب السبعة فى القراءات، ص۴۵.
زرقانی، محمد عبد العظیم، مناهل العرفان فى علوم القرآن، ج۱، ص۴۱۱.



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی.    



جعبه ابزار