مسلمانان صدر اسلام ، قرآن را به نحوی که از اصحاب پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم می‌شنیدند و فرا می‌گرفتند قرائت می‌کردند و پس از صحابه ، قرآن را از تابعین و ائمه بزرگی می‌آموختندکه در شهرهای آنان به سر می‌بردند. گروهی از این افراد در مدینه و گروهی در مکه و جمعی در کوفه و بصره و برخی در شام به سر می‌بردند. اینان مرجع مسلمانان در زمینه‌های مختلف معارف اسلامی آن روز (نه یک رشته علمی خاص یا فن معین) به شمار می‌آمدند. پس از این زمان ، گروهی فن قرائت و فراگرفتن و آموختن آن را رشته اختصاصی خود قرار داده، به این رشته توجهی خاص کردند و در قرائت قرآن و آموزش آن شهرت یافتند و پیشوایی مردم را در این زمینه به عهده گرفتند. مردم از مناطق مختلف، نزد آنان می‌آمدند و معارف قرآن را می‌آموختند.
