• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

اتیان

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


اتیان در لغت به معنای آمدن است.



جماع، وطی، آرمیدن با زن، و به این معنی به طریق کنایه در کتب فقه مستعمل
[۱] لغت نامه دهخدا.
است.


در قرآن مجید فعل «أتی» در معنای وطی استعمال شده است، مانند: «و یسألونک عن المحیض قل هو اذی... فاتوهن من حیث امرکم الله».
[۲] بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.    

مرحوم طبرسی در مجمع البیان می‌نویسد: «فأتوهن: فجامعوهن و هو اباحة».
[۳] مجمع البیان چاپ بیروت ۱۳۸۰ هـ. ج۲، ص۲۱۳.

و در کتاب تاج العروس چنین افاده می‌کند: «و یکنی بالاتیان عن الوطء» و منه قوله تعالی: «أتأتون الذکران».
[۴] تاج العروس چاپ بیروت ۱۳۸۶ هـ. ق ج۱۰، ص۹.
[۵] شعراء/سوره۲۶، آیه۱۶۵.    
و «هو من احسن الکنایات».
و در کتاب المصباح المنیر.
[۶] المصباح المنیر، ص۴.
این مدعا را تأیید می‌کند بدین تعبیر: "اتی الرجل زوجته اتیانا کنایة عن الاجماع...".

 
۱. ↑ لغت نامه دهخدا.
۲. ↑ بقره/سوره۲، آیه۲۲۲.    
۳. ↑ مجمع البیان چاپ بیروت ۱۳۸۰ هـ. ج۲، ص۲۱۳.
۴. ↑ تاج العروس چاپ بیروت ۱۳۸۶ هـ. ق ج۱۰، ص۹.
۵. ↑ شعراء/سوره۲۶، آیه۱۶۵.    
۶. ↑ المصباح المنیر، ص۴.



تونه‌ای، مجتبی، فرهنگ‌نامه حج، ص۳۲.




جعبه ابزار