اقرار بهشتیان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
بهشتیان به حقانیت
وعده بهشت اقرار می کنند.
ونادی اصحـب الجنة اصحـب النار ان قد وجدنا ما وعدنا ربنا حقا...(و بهشتیان دوزخیان را صدا می‌زنند که: «آنچه را پروردگارمان به ما
وعده داده بود، همه را
حق یافتیم؛ آیا شما هم آنچه را پروردگارتان به شما وعده داده بود حق یافتید؟!» گفتند: «بله!» در این هنگام، ندادهنده‌ای در میان آنها
ندا می‌دهد که: «
لعنت خدا بر ستمگران باد!)
اين
آيه شريفه كلامى را كه
بهشتيان با
دوزخيان دارند حكايت مى‌كند، و كلام مزبور، هم اقرار گيرى از دوزخيان است و هم استهزايى است كه بهشتيان از دوزخيان مى‌كنند، و اين نوع
مسخره كردن
لغو و
باطل نيست تا صدورش از اهل
بهشت معقول نباشد، چون سخريه وقتى باطل است كه از آن هيچ غرض صحيحى منظور نباشد مانند استهزاى
حق. اما اگر منظور معارضه به مثل و يا غرض حق ديگرى باشد البته لغو نخواهد بود.
بايد توجه داشت با اينكه" نادى"
فعل ماضى است، در اينجا معنى
مضارع را مى‌بخشد، و اينگونه تعبير در
قرآن فراوان است كه حوادث قطعى آينده را با فعل ماضى ذكر مى‌كند و اين يك نوع
تاكيد محسوب مى‌شود، يعنى
آينده چنان روشن است كه گويى در گذشته روى داده است. ضمنا تعبير به" نادى" كه معمولا براى فاصله دور است، روشنگر بعد مسافت مقامى يا مكانى ميان اين دو گروه است. در اينجا ممكن است سؤال شود، گفتگوهاى اين دو گروه چه فايده‌اى دارد، با اينكه خودشان پاسخ آن را مى‌دانند؟ ولى جواب آن معلوم است، زيرا سؤال هميشه براى افزايش معلومات نيست، بلكه گاهى جنبه
ملامت و
سرزنش و
توبيخ دارد، و در اينجا چنين است، در واقع اين خود يكى از كيفرهاى گنهكاران و ستم‌پيشگانى است كه وقتى
دنيا به كامشان بود، با ملامتها و سرزنشها،
روح افراد با
ايمان را مى‌آزردند، در آنجا بايد
كيفر آن را به عنوان نتيجه
عمل ببينند، نظير اين موضوع در سوره‌هاى مختلف قرآن از جمله در آخر
سوره مطففين آمده است.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «اقرار بهشتیان».
