امت هدایت‌گر (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
همیشه در میان امت ها مردمی بودند که هدایت گر بودند و به
حق هدایت می کردند.
وجود امتی هدایت گر و متمایل به
حق میان انسان‌ها:
وممن خلقنآ امة یهدون بالحق وبه یعدلون. «و از آنها كه آفريديم، گروهى بحق
هدايت مى كنند، و بحق اجراى
عدالت مى نمايند.»
وجود امتی هدایت گر میان قوم
موسی:
ومن قوم موسی امة یهدون بالحق وبه یعدلون. «و از قوم موسى، گروهى هستند كه به سوى حق هدايت مى كنند و به حق و عدالت حكم مى نمايند.»
در اين جمله
عمل صالح نيكان از
بنى اسرائيل را مى ستايد، و اين از انصاف
قرآن است كه بعد از بر شمردن سيئاتى كه از آنان سر زده مستحقين مدح را نيز مدح مى‌كند، و حاصل معنايش اين است كه: همه بنى اسرائيل
خدا و
رسول را مخالفت نكرده و بر
ضلالت و
ظلم پافشارى نداشتند، بلكه پاره‌اى از ايشان مردمى بودند كه ديگران را به سوى حق راهنمايى نموده و در ميان ايشان به حق و عدالت حكم مى كردند.
بنا بر اين معنا،
آيه مورد بحث از مواردى است كه
خداوند هدايت را به غير خود و به غير
انبياء و امامان نسبت داده، نظير حكايتى كه از مؤمن
آل فرعون كرده و با اينكه ظاهرا
پيغمبر نبوده در باره‌اش فرموده:" وَ قالَ الَّذِي آمَنَ يا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِكُمْ سَبِيلَ الرَّشادِ"
و بعيد نيست كه مراد از
امت از قوم موسى در آيه مورد بحث، انبياء و امامانى باشند كه بعد از موسى در ميان بنى اسرائيل پديد آمدند و قرآن در‌باره‌شان در چند مورد و از آن جمله فرموده:" وَ جَعَلْنا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا لَمَّا صَبَرُوا وَ كانُوا بِآياتِنا يُوقِنُونَ"
چون اگر هدايت به حق را كه در آيه مورد بحث است بر معناى حقيقيش حمل كنيم جز از پيغمبران و امامان ساخته نيست، و بحث از اين معنا را در
تفسير آيه" قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِماماً" «۱» و آيه" فَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يَهْدِيَهُ يَشْرَحْ صَدْرَهُ" و همچنين در ذيل آياتى ديگر گذرانديم.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «امت هدایت‌گر».
