انفال (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
اموال خاص
معصوم و به تعبيرى ديگر اموالى كه
مالك خصوصى ندارد و به
امام و
حاكم اسلامى تعلق دارد انفال اطلاق مىشود.
انفال جمع نفل، در
لغت به معنای زیادت و عطیه است.
انفال از ماده «ن ـ ف ـ ل» و به معناى
غنيمت ، بخشش، افزون بر مقدار واجب يا زياده بر
اصل آمده است.
و در
اصطلاح فقهی عبارت است از ثروتهای عمومی که مالکیت و چگونگی مصارف آن در اختیار پیامبر صلیاللهعلیهوآلهوسلّم و جانشینان وی است؛ از قبیل: اراضی موات،
جنگلها ، قله کوهها،
معادن ، زمینهای به دست آمده از
دشمن بدون
جنگ ، زمینهای مربوط به
پادشاهان ،
ارث بدون وارث، غنیمتهای به دست آمده بدون
اذن امام ،
مراتع و کف درهها.
خداوند در
قرآن کریم سوره ای به همین نام بر جان رسول خدا نازل نموده است. پس از پيروزى مسلمانان در
جنگ بدر ميان آنان بر سر تقسيم غنايم اختلاف پديد آمد، از اينرو از
رسول خدا در اين باره پرسيدند كه
آيه نخست سوره
انفال نازل شد و قانون انفال را تشريع كرد: ویسـلونک عن الانفال قل الانفال لله والرسول فاتقواالله و اصلحوا ذات بینکم.
«انفال» در اصل از ماده «نَفْل» (بر وزن نفع) به معنى زيادى است، و اين كه به
نمازهاى مستحب «نافِلَه» گفته مىشود، به اين دليل است كه اضافه بر واجبات است، و همچنين اگر «نوه» را «نافله» مىگويند به خاطر اين است كه بر
فرزندان افزوده مىشود، «نَوْفَل» به كسى گفته مىشود كه بخشش زياد داشته باشد.
و اگر به غنائم جنگى نيز «انفال» گفته شده است، يا به جهت اين است كه يك سلسله اموال اضافى است كه بدون صاحب مىماند و به دست جنگجويان مىافتد، در حالى كه مالك خاصى براى آن وجود ندارد. و يا به اين جهت است كه جنگجويان براى پيروزى بر
دشمن مىجنگند، نه براى غنيمت، بنابراين غنيمت يك موهبت اضافى است كه به دست آنها مىافتد.
پرسش از انفال (قرآن)تقسیم انفال (قرآن)مالکیت انفال (قرآن).
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «انفال».