بایسنغر پسر سلطان محمود

وی در ۸۸۲ به دنیا آمد.

در زمان حیات پدر، امیر بخارا بود و پس از مرگ او، در ربیع الثانی ۹۰۰، به سمرقند فراخوانده شد.
در ۹۰۱ برادرش سلطان علی، مدت کوتاهی او را معزول و سرانجام در پایان ربیع الاول ۹۰۳ پسر عمویش بابر وی را از امارت خلع کرد.

سپس بایسنغر به شهرِ حصار رفت و به یاریِ بیگْ خسروشاه، که به او پیوست، موفق شد برادر خود مسعود را مغلوب و ولایت را تصرف کند.

اما اندکی بعد همین بیگ خیانت کرد و او را در ۱۰ محرم ۹۰۵ به قتل رساند.

بابر، دشمن بایسنغر، او را امیری شجاع و عادل وصف کرده است.

بایسنغر به فارسی شعر می‌سرود و «عادلی» تخلص می‌کرد؛ غزل‌هایش را در سمرقند چندان می‌پسندیدند که تقریباً در هر خانه‌ای، نسخه‌ای از آن‌ها یافت می‌شد.

(۱) دانشنامه جهان اسلام/ بارتُلد.