• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بیت الحمد

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



خانه‌اى كه از هنگام ولادت حضرت مهدی (علیه‌السّلام) چراغى در آن روشن شده بیت الحمد گویند.



«بيت» در لغت به معناى خانه و «حمد» به معناى ستایش و ثنا است. اين واژه در بعضى از روایات، به كاررفته و به عنوان جايگاهى مربوط به حضرت مهدی (عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف) معرفى شده است.


مفضل گويد: شنيدم امام صادق (عليه‌السّلام) فرمود:
همانا براى صاحب اين امر، خانه‌اى است كه بدان بيت الحمد مى‌گويند.
در آن، چراغى هست كه از هنگام ولادت روشنى مى‌بخشد و تا روزى كه با شمشیر قیام مى‌كند، خاموش نخواهد شد. («انّ لصاحب هذا الامر بيتا يقال له بيت الحمد فيه سراج يزهر منذ ولد الى يوم يقوم بالسّيف لايطفأ» )
جايگاه اين خانه و چگونگى روشنايى آن، به روشنى بيان نشده است؛ ولى احتمال مى‌رود مقصود، معنايى كنايى باشد يعنى با ولادت آخرين حجّت الهی، چراغ هدایت بشر با فروغى هرچه بيشتر، به پرتوافشانى پرداخته و زمین را از نور وجود خود آكنده ساخته است.
اين روايت با همين مضمون از امام باقر (علیه‌السّلام) نيز نقل شده است.


۱. نعمانی، محمد بن ابراهیم، الغیبة، ص۲۳۹، ح۳۱.    
۲. شیخ طوسی، کتاب الغیبة، ص۴۶۷، ح۴۸۳.    



فرهنگ‌نامه مهدویت، سلیمیان، خدامراد، ص۱۲۴-۱۲۵، برگرفته از مقاله «بیت الحمد».    



جعبه ابزار