از خیارات جارى در بیع ، خیار مجلس است که با جدا شدن طرفین –تفرق از مجلس عقد- و یا تخایر، ساقط و عقد، لازم مىگردد.
تخایر یا در ضمن عقد صورت مىگیرد و یا پس از آن. صورت اول مانند آنکه فروشنده بگوید: «این کالا را فروختم به شرط آنکه خیار مجلس در میان نباشد» و خریدار قبول کند. صورت دوم مانند آنکه پس از اجراى عقد، هر دو بگویند: «عقد را اختیار و امضا کردیم» یا بگویند:«حق خیار خود را ساقط کردیم» و مانند این کلمات که بر اختیار لزوم عقد و رضایت طرفین دلالت کند. همچنین است اگر یکى به دیگرى بگوید: عقد رااختیار کن و او قبول کند؛
