تخییر تکوینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تخییر تکوینی به تخییر بین انجام و ترک یک شیء، بدون نیاز به
حکم شرع یا
عقل اطلاق میشود.
تخییر تکوینی اصطلاحی است که توسط
میرزای نائینی در بحث دوران امر بین محذورین مطرح شده و عبارت است از تخییر نفس الامری واقعی که بین انجام و ترک یک شیء برای هر انسانی
ثابت است، و به دلیل حصول فی نفسه، نیاز به
جعل شرعی یا عقلی ندارد.
میرزای نائینی معتقد است در باب
دوران امر بین محذورین هیچ یک از
اصول عملیه جاری نمیشود، و در وجه عدم جریان اصل تخییر (شرعی و عقلی) میگوید: جعل تخییر توسط
شارع - چه
تخییر ظاهری و چه
تخییر واقعی - در جایی است که تخییر فی نفسه حاصل نباشد، و الاّ از قبیل تحصیل حاصل و محال میشود، و در دوران امر بین محذورین، این تخییر فی نفسه حاصل است، زیرا
مکلّف یا عمل را انجام میدهد و یا ترک میکند.
تخییر عقلی نیز جاری نیست، زیرا
تخییر عقلی در جایی است که دو طرف تخییر دارای ملاک و مصلحت باشد، مثل: باب
تزاحم ، که
عقل از روی ناچاری و به دلیل عدم امکان جمع بین دو طرف، حکم به تخییر میدهد، ولی در دوران امر بین محذورین چنین نیست، بلکه در عالم واقع فقط یکی از دو طرف (
فعل یا
ترک ) دارای ملاک و مصلحت است.
فرهنگ نامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «تخییر تکوینی».