اگر همزمان، چند نماز بر انسان واجب شود ـ مانند نماز واجب یومیّه و نماز میّت و نماز آیات ـ نمازی که وقتش تنگ است مقدّم می‌شود و اگر در دَوَران بین نماز یومیّه و آیات، وقت هر دو تنگ باشد، تقدیم نماز یومیّه واجب است.
و گاه علاوه بر حکم تکلیفی، حکم وضعی نیز بر آن مترتّب است، مانند تقدیم نماز عصر بر ظهر و عشا بر مغرب که در صورت ارتکاب عمدی، نماز باطل خواهد بود.
در تقدیم سهوی نیز بنابر قول مشهور در صورت وقوع آن در وقت اختصاصی نماز ظهر یا مغرب، نماز باطل است؛ امّا وقوع آن در وقت مشترک در صورتی که نمازگزار پس از پایان نماز متذکّر شود، نماز صحیح خواهد بود و چنانچه در اثنا متذکّر گردد نیّت خود را به نمازی که باید مقدّم میداشته برمیگرداند، مگر اینکه امکان عدول نباشد، مثل آنکه پس از رکوع رکعتِ چهارمِ نمازِ عشا متوجّه شود نماز مغرب را نخوانده است.
در صحّت و بطلان نماز عشا در این فرض اختلاف است.
