• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

توقیع دفع بلا از شیعه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



این مقاله به بررسی حدیث توقیع دفع بلا از شیعه از امام زمان (علیه‌السّلام) می‌پردازد. این حدیث شریف را شیخ صدوق و شیخ طوسی (رحمهما الله) از ابونصر خادم نقل کرده‌اند.



قال مولانا الامام المهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف):
(اَنَا خاتَمُ الاَْوْصِیاءِ، وَبی یَدْفَعُ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ الْبَلاءَ عَنْ اَهْلی وَشیعَتی)
من، خاتم اوصیایم. خداوند، به سبب من، بلا را از اهل و شیعیانم دفع می‌کند.


این حدیث شریف را شیخ صدوق و شیخ طوسی (رحمهما الله) از ابونصر خادم نقل کرده‌اند. ابونصر می‌گوید:
بعد از آن که به خدمت آن حضرت رسیدم، فرمود: «آیا مرا می‌شناسی؟» عرض کردم: «بلی.» فرمود: «من کیستم؟» عرض کردم: «تو آقای من و فرزند آقای منی.» حضرت فرمود: «من از تو این سؤال را نپرسیدم! » عرض کردم: «خدا مرا فدای تو گرداند! حال خود را، برای من شرح کن.» حضرت فرمود: «من، خاتم اوصیا هستم. خداوند، به سبب من، بلا را از اهل و شیعیانم دفع می‌کند.
در این قسمت از حدیث، حضرت (علیه‌السّلام) به دو نکته اشاره کرده‌اند:
۱. آن حضرت خاتم اوصیاست و وصایت و امامت، به وجود ایشان ختم شده است. ممکن است منظور از وصایت در این جا، وصایتی باشد که از فرزند حضرت آدم (علیه‌السّلام)، ‌هابیل یا شیث شروع و به امام زمان (علیه‌السّلام) ختم شده است و نیز ممکن است مراد از «خاتمیت در وصایت» در قبال وصایتی باشد که از علی ابن ابی طالب (علیه‌السّلام) شروع شده است. در هر صورت، پس از ایشان، هیچ امامی‌نخواهد بود و هرکس ادعای امامت کند، باطل، و مدعی آن دروغ گو است.
۲. شیعیان حضرت، در طول تاریخ، گرفتار انواع بلاها و مصایب خواهند شد. امام زمان (علیه‌السّلام) در این حدیث شریف می‌فرماید:
تنها به سبب من است که خداوند اهل بیت و شیعیانم را از گرفتاری و بلاها نجات خواهد داد.
این کلام دو احتمال دارد:
الف) مراد حضرت، عصر غیبت باشد؛ در این صورت، منظور این است که شیعیان، در دوران غیبت، تنها با توسّل به حضرت می‌توانند گرفتاری‌ها را از خود دفع کنند.
حضرت (علیه‌السّلام) در توقیع خود به شیخ مفید (رحمه الله) فرمود:
ما در سرپرستی شما کوتاهی و اهمال نکرده و یاد شما را از خاطر نبرده‌ایم که اگر جز این بود، دشواری‌ها و مصیبت‌ها بر شما فرود می‌آمد و دشمنان، شما را ریشه کن می‌نمودند.
ب) مراد حضرت، عصر ظهور باشد؛ در این صورت، مقصود این است که خداوند متعال با ظهور حضرت و غلبه اش بر تمام ظالمان، بلاها و مصایب را از اهل و شیعیانش دور می‌کند.
جمع بین این دو احتمال نیز ممکن است؛ به این معنا که حضرت (علیه‌السّلام) هم در غیبت و هم هنگام ظهور خویش گرفتاری را از شیعیان دور می‌سازد.


۱. شیخ صدوق، محمدبن علی، کمال الدین، ج۱، ص۴۴۱، ح۱۲.    
۲. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الغیبة، ص۲۴۶، ح۲۱۵.    
۳. علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۲، ص۳۰، ح۲۵.    
۴. طبرسی، احمد بن علی، احتجاج، ج۲، ص۳۲۳.    
۵. راوندی، هبة الله بن حسین، الخرائج و الجرائح، ج۲، ص۹۰۳.    
۶. علامه مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۵، ح۷    



سایت اندیشه، برگرفته از مقاله «توقیع دفع بلا از شیعه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۳/۲۶.    



جعبه ابزار