• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

جحیم 1

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



به معنای آتش ، شعله ور، سوزان
[۳] نثر طوبی، ج۱، ص۱۲۵، «جحم».
و متراکم
[۴] جامع البیان، ج۲۳، ص۸۹.
است.



این واژه ۲۷ بار در قرآن به کار رفته است که ۲۶ مورد آن درباره دوزخ و یک مورد، اشاره به آتشی است که نمرود برای مجازات ابراهیم علیه‌السلام برافروخت.


طبق نظر مشهور، جحیم از نام های دوزخ است
[۶] مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷۳.
[۸] التحقیق، ج۲، ص۵۷.
و ظاهر آیاتی که در آن‌ها کلمه «جحیم» به کار رفته همین مطلب را تأیید می‌کند؛ مانند، و. به کار رفتن واژه جحیم در آیات یاد شده در برابر جنت نشان می‌دهد که مراد از جحیم، دوزخ است؛ اما براساس برخی روایات جحیم نام طبقه ای از طبقات یا دری از درهای دوزخ است؛ طبقه اول
[۱۳] تفسیر قمی، ج۱، ص۴۰۶.
، چهارم
[۱۴] مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۹.
، پنجم
[۱۵] مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۹.
یا هفتم.


در روایات مربوط به طبقات دوزخ، در برخی تعبیر به «طبقه» و در برخی دیگر تعبیر به «باب» آمده است. شاید وجه جمع میان آن‌ها این باشد که مراد از باب همان طبقه و این از قبیل اطلاق نام جزء بر کل است.
در روایتی از پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نقل شده که سوره های حوامیم ۷ تا و دوزخ هم دارای ۷ در است که دَرِ هفتم آن جحیم است. هریک از حوامیم در قیامت بر دری از درهای دوزخ می‌ایستد و می‌گوید:خدایا! کسی را که به من ایمان آورده و مرا قرائت کرده است از این در، به دوزخ درنیاور.


طبق نظر برخی مفسران، دوزخ دارای ۷ در و درکه است که به ترتیب درکه نخست جایگاه مؤمنان گناهکار است که به اندازه عمر و اعمالشان کیفر می‌گردند. درکه دوم، جایگاه یهودیان، درکه سوم جایگاه مسیحیان، درکه چهارم جایگاه صابئان، درکه پنجم جایگاه مجوس، درکه ششم که همان جحیم است جایگاه مشرکان عرب :«واِنَّ الفُجّارَ لَفی جَحیم» و درکه هفتم جایگاه منافقان است:«اِنَّ المُنفِقینَ فِی الدَّرکِ الاَسفَلِ مِنَ النّارِ».
[۲۰] مجمع البیان، ج۶، ص۵۲۰.
[۲۱] کشف الاسرار، ج۵، ص۳۱۷ - ۳۱۸.



گفتنی است که قرآن کریم از چند گروه به عنوان گرفتاران عذاب جحیم یاد کرده است که عبارت‌اند از کافران و تکذیب گران آیات خدا، ، ، ، مشرکان و بت پرستان، ، کسانی که برای نابودی و محو آیات خدا تلاش می‌کنند، گمراهان، ، ظالمان،
منکران معاد و قیامت، ، گناهکاران، اصحاب شمال، طغیانگران و دنیاطلبان و فاجران و بدکاران.


التحقیق، المصطفوی، تهران، وزارت ارشاد، ۱۳۷۴ ش؛ تفسیر روح البیان، بروسوی (م. ۱۱۳۷ ق.)، بیروت، دارالفکر؛ تفسیر القمی، القمی (م. ۳۰۷ ق.)، به کوشش الجزایری، لبنان، دارالسرور، ۱۴۱۱ ق؛ جامع البیان، الطبری (م. ۳۱۰ ق.)، به کوشش صدقی جمیل، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۵ ق؛ الدرالمنثور، السیوطی (م. ۹۱۱ ق.)، بیروت، دارالفکر، ۱۴۱۴ ق؛ کشف الاسرار، میبدی (م. ۵۲۰ ق.)، به کوشش حکمت، تهران، امیر کبیر، ۱۳۶۱ ش؛ لسان العرب، ابن منظور (م. ۷۱۱ ق.)، به کوشش علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۰۸ ق؛ مجمع البحرین، الطریحی (م. ۱۰۸۵ ق.)، به کوشش احمد الحسینی، تهران، فرهنگ اسلامی، ۱۴۰۸ ق؛ مجمع البیان، الطبرسی (م. ۵۴۸ ق.)، بیروت، دارالمعرفة، ۱۴۰۶ ق؛ مستدرک الوسائل، النوری (م. ۱۳۲۰ ق.)، بیروت، آل البیت علیهم‌السلام لاحیاء التراث، ۱۴۰۸ ق؛ مفردات، الراغب (م. ۴۲۵ ق.)، به کوشش صفوان داودی، دمشق، دارالقلم، ۱۴۱۲ ق؛ نثر طوبی، الشعرانی (م. ۱۳۹۳ ق.)، تهران، دارالکتب الاسلامیة، ۱۳۹۸ ق.
سید کمال الدین میر محمدی


۱. مجمع البحرین، ج۱، ص۳۴۷.    
۲. مفردات، ص۱۸۷.    
۳. نثر طوبی، ج۱، ص۱۲۵، «جحم».
۴. جامع البیان، ج۲۳، ص۸۹.
۵. صافّات/سوره۳۷، آیه۹۷.    
۶. مجمع البیان، ج۱۰، ص۵۷۳.
۷. روح البیان، ج۱۰، ص۳۳۰.    
۸. التحقیق، ج۲، ص۵۷.
۹. لسان العرب، ج۱۲، ص۱۸۹، «جحم».    
۱۰. تکویر/سوره۸۱، آیه۱۲.    
۱۱. شعراء/سوره۲۶، آیه۹۱.    
۱۲. طور/سوره۵۲، آیه۱۸.    
۱۳. تفسیر قمی، ج۱، ص۴۰۶.
۱۴. مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۹.
۱۵. مجمع البیان، ج۶، ص۵۱۹.
۱۶. الدرالمنثور، ج۵، ص۸۱.    
۱۷. مستدرک الوسائل، ج۴، ص۲۱۸.    
۱۸. الدر المنثور، ج۵، ص۸۱.    
۱۹. انفطار/سوره۸۲، آیه۱۴.    
۲۰. مجمع البیان، ج۶، ص۵۲۰.
۲۱. کشف الاسرار، ج۵، ص۳۱۷ - ۳۱۸.
۲۲. نساء/سوره۴، آیه۱۴۵.    
۲۳. مائده/سوره۵، آیه۸۵.    
۲۴. حدید/سوره۵۷، آیه۱۹.    
۲۵. واقعه/سوره۵۶، آیه۹۲ ۹۴.    
۲۶. مزمّل/سوره۷۳، آیه۱۲.    
۲۷. توبه/سوره۹، آیه۱۱۳.    
۲۸. صافّات/سوره۳۷، آیه۱۶۱ ۱۶۳.    
۲۹. حجّ/سوره۲۲، آیه۵۱.    
۳۰. شعراء/سوره۲۶، آیه۹۱.    
۳۱. واقعه/سوره۵۶، آیه۹۲ ۹۴.    
۳۲. صافّات/سوره۳۷، آیه۲۲ ۲۳.    
۳۳. صافّات/سوره۳۷، آیه۶۳ ۶۴.    
۳۴. صافّات/سوره۳۷، آیه۵۵.    
۳۵. مطفّفین/سوره۸۳، آیه۱۱ ۱۶.    
۳۶. دخان/سوره۴۴، آیه۴۴ ۴۷.    
۳۷. حاقّه/سوره۶۹، آیه۲۵ ۳۱.    
۳۸. نازعات/سوره۷۹، آیه۳۷ ۳۹.    
۳۹. انفطار/سوره۸۲، آیه۱۴.    




جعبه ابزار