جعفر بن علی بن ابی طالب
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جعفر بن علی ابی‌طالب،
فرزند امیرالمومنین (علیه‌السلام) و یکی از
شهدای کربلا است.
جعفر بن علی بن ابی‌طالب مادرش فاطمه
امُ البنین دختر حزام بن خالد است.
امام (علیه‌السلام) به خاطر
علاقه فراوانی که به برادرش
جعفر داشت نام فرزندش را جعفر نهاد.
بسیاری بر این باورند که وی در موقع
شهادت نوزده ساله بود.
ولی برخی می‌گویند: او دو
سال با
پدرش، دوازده سال با برادرش
امام حسن (علیه‌السلام)، ۲۱ سال با
امام حسین (علیه‌السلام) زندگی کرد.
روز عاشورا حضرت عباس خطاب به برادران مادری خود- جعفر و عبدالله و عثمان- گفت: گام پیش نهید تا ببینم که برای
خدا خیرخواهی می‌کنید.
جعفر گام به میدان نهاد.
جعفر بن علی به میدان رفت در حالی که چنین
رجز می‌خواند:
انّی أَنَا جَعْفَرُ ذُوالْمَعالی • ابْنُ عَلِیّ الْخَیْرِ ذُوالنَّوالِ
ذاکَ الْوَصِیُّ ذُوالسِّنا وَالْوالی • حَسْبی بِعَمّی جَعْفَرُ وَالْخالِ
أَحْمی حُسَیْناً ذَی النَّدَی الْمِفْضالِ
(در متن
مناقب «ذی الندی» آمده است، ولی به نظر می‌رسد «ذالندی» درست باشد.)
من، جعفر، دارای مقامی والا هستم پسر
علی نیکوکار و
بخشنده می‌باشم
آن علی که
وصی پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم بلند مرتبه و دارای
ولایت است؛ عمویم جعفر و دایی‌ام از جهت
شرافت بس است مرا.
از [[امام حسین|حسین (علیه‌السلام) که صاحب
فضیلت است پشتیبانی خواهم کرد.
برخى پس از بیت اوّل چنین نقل كردند:
أَحْمى حُسَيْناً بالقنا العسال • وبالحُسامِ الواضِحِ الصِّقالِ
به روایتی بعد ار رجز، تیری به وسیله
خولی بن یزید اصبحی پرتاب شد و به پیشانی یا
چشم او اصابت کرد،
و به
روایت دیگر
هانی بن ثبیت حضرمی او را به
شهادت رساند،
بنابراین شاید زننده تیر خولی ولی جداکننده سرش هانی بوده است.
در
زیارت ناحیه چنین آمده است:
«السَّلامُ عَلی جَعْفَرِ بْنِ أَمیرِ الْمُؤْمِنینَ، الصَّابِرِ بِنَفْسِهِ مُحْتَسِباً، وَالنَّائی عَنِ الْاوْطانِ مُغْتَرِباً، الْمُسْتَسْلِمِ لِلْقِتالِ، الْمُسْتَقْدِمِ لِلنِّزالِ، الْمَکْثُورِ بِالرِّجالِ، لَعَنَ اللَّهُ قاتِلَهُ هانِیَ ابْنَ ثُبیْتِ الْحَضْرَمیَّ.»
درود و
سلام بر جعفر بن امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) که
صبر بر
بلا کرد، و برای
جهاد و
دفاع قیام کرد، و از
وطن آواره شد و با
دشمن به
جنگ پرداخت تا بدنش سپر تیر بلا گردید،
لعنت خدا بر قاتلش هانی بن ثبیت حضرمی.
جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۱۲۱-۱۲۲. پیشوایی، مهدی، مقتل جامع سیدالشهداء، ج۱، ص۸۳۶.
