در اینکه حق‌تألیف براى پدید آورنده اثر، حق‌طبع براى ناشر و حق اختراع براى مخترع از نظر شرعمعتبر است یا نه، اختلاف است. بنابر قول نخست، نویسنده مىتواند دیگران را از چاپ و پخش کتاب خود منع کند. دیگران نیز بدون اجازه صاحب اثر حق ندارند کتاب او را چاپ و توزیع کنند؛ چنان که اگر مؤلف حقنشر را به ناشرى واگذار کرده باشد، دیگر ناشران نمىتوانند بدون اجازه آن ناشر، کتاب را منتشر کنند. و نیز مخترع مىتواند دیگران را از نمونه بردارى از اختراع خود و تکثیر آن منع نماید.
بنابر این قول، مؤلف یا مخترع مالک محصول فکر و اندیشه خود بوده و مىتواند آن را بفروشد یا ببخشد و یا در آن سایر تصرفاتمالکانه داشته باشد.
حق امتیازى که دولت در مقابل دریافت مبلغى به اشخاص واگذار مىکند، از قبیل حقامتیاز تأسیس شرکت، حق امتیاز تلفن، آب و برق، در صورتى که قانون و عرف براى آن مالیت قائل باشد و با آن همچون سایر اموال رفتار کند، به تصریح برخى شرعاًاعتبار دارد و در نتیجه ارث بردن و خرید و فروش آن جایز خواهد بود.
