حکم امان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حکم امان
۸۴۸. لزوم پذیرش پناهندگی دشمنان محارب، به منظور آشنایی آنان با معارف اسلامی:
«وان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلـم الله ثم ابلغه مامنه ذلک بانهم قوم لا یعلمون؛
و اگر یکی از مشرکان از تو پناهندگی بخواهد به او پناه ده تا کلام
خدا را بشنود (و در آن بیندیشد) سپس او را به محل امنش برسان چرا که آنها گروهی ناآگاهند.»
این آیه متعرض
حکم پناه دادن به مشرکین است که پناه خواهی میکنند، و میفرماید پناهشان بدهید تا کلام خدا را بشنوند، و این سخن هر چند در خلال آیات
برائت و سلب امنیت از مشرکین جملهای معترضه و یا شبیه به معترضه است، لیکن گفتنش
واجب بود، چون در حقیقت دفع دخل و جواب از توهمی بود که حتما میشد. آری، اساس این دعوت حقه و وعد و وعیدش و
بشارت و انذارش و لوازم این وعد و وعید یعنی عهد و پیمان بستنش و یا پیمان شکستنش و نیز احکام و دستورات جنگیش همه و همه
هدایت مردم است و مقصود از همه آنها این است که مردم را از راه
ضلالت به سوی رشد و هدایت برگردانیده و از بدبختی و نکبت
شرک به سوی سعادت توحید بکشاند.
و لازمه این منظور این است که کمال
اهتمام را در رسیدن به آن هدف مبذول داشته و برای هدایت یک گمراه و احیای یک حق هر چند هم ناچیز باشد از هر راهی که
امید میرود به هدف برسد استفاده شود، و به همین جهت است که خدای تعالی با اینکه از مشرکین غیر معاهد بیزاری جسته و خون و مال و عرض آنان را هدر کرده بود از آنجائی که منظورش این بود که حقی
احیا و باطلی
ابطال شود لذا وقتی احتمال میدهد همین مشرکین براه راست بیایند همین امید و احتمال تا آنجا که مبدل به
یأس و نومیدی از هدایتشان نشود از هر قصد سوئی جلوگیری میکند.
پس وقتی مشرکی پناه میخواهد تا از نزدیک دعوت دینی را بررسی نموده و اگر آنرا
حق دید و حقانیتش برایش روشن شد پیروی کند واجب است او را پناه دهند تا کلام خدا را بشنود، و در نتیجه پرده
جهل از روی دلش کنار رفته و حجت خدا برایش تمام شود، و اگر با نزدیک شدن و شنیدن باز هم گمراهی و استکبار خود را ادامه داد و اصرار ورزید البته جزو همان کسانی خواهد شد که در پناه نیامده و
امان نیافتهاند، و خلاصه امانی که به آنها داده شده بود باطل گشته و باید به هر وسیله که ممکن باشد
زمین را از لوث وجودش پاک کرد.
بنابراین، معنای آیه چنین میشود: اگر بعضی از این مشرکین که خونشان را هدر کردیم از تو خواستند تا ایشان را در پناه خود امان دهی تا بتوانند نزدت حاضر شده و در امر دعوتت با تو گفتگو کنند ایشان را پناه ده تا کلام خدا را که متضمن
دعوت تو است بشنوند و پرده جهلشان پاره شود و این معنا را به ایشان
ابلاغ کن تا از ناحیه تو ایمنی کاملی یافته و با خاطر آسوده نزدت حاضر شوند، و این دستور از این جهت از ناحیه خدای متعال
تشریع شد که مشرکین مردمی جاهل بودند و از مردم جاهل هیچ بعید نیست که بعد از پی بردن به حق آنرا بپذیرند.
و این دستورالعملها از ناحیه
قرآن و دین قویم
اسلام نهایت درجه رعایت اصول فضیلت و حفظ مراسم کرامت و گسترش
رحمت و شرافت انسانیت است.
۸۴۹. لزوم تأمین امنیت دشمنان محارب، در صورت پناهندگی به حکومت اسلامی، تا رسیدن به محل امن خود:
«وان احد من المشرکین استجارک فاجره حتی یسمع کلـم الله ثم ابلغه مامنه ذلک...؛
و اگر یکی از مشرکان از تو پناهندگی بخواهد به او پناه ده تا کلام خدا را بشنود (و در آن بیندیشد) سپس او را به محل امنش برسان...»
در منابع
شیعه و
اهل سنت نقل شده که یکی از بت پرستان پس از الغای پیمان آنها، به
علی (علیهالسّلام) گفت : ای فرزند
ابوطالب اگر کسی از ما بعد از گذشتن این چهار ماه بخواهد پیامبر را ملاقات کند و مسائلی را با او در میان بگذارد و یا سخن خدا را بشنود، آیا در
امنیت خواهد بود؟!
علی (علیهالسّلام) فرمود آری، زیرا خداوند فرموده: «و ان احد من المشرکین استجارک فاجره...»
و به این ترتیب سختگیری فوق العادهای که از آیه اول استفاده میشود، با نرمشی که در آیه دوم به کار رفته، تعدیل میگردد، و راه و رسم
تربیت همین است که همیشه شدت عمل را با نرمش بیامیزند و از آن معجونی شفابخش بسازند.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم امان».