• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حیاة ابن أبی عقیل و فقهه‌ (کتاب)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



كتاب حياة ابن أبي عقيل و فقهه در بردارندۀ فتاواى ابن ابى عقيل عمانى است كه از موسوعه‌هاى فقهى همچون مختلف الشيعة توسط شيخ على كورانى و به درخواست آية الله عظمى گلپايگانى گردآورى شده است.





۱.۱ - زندگينامه


گفته شده است كه ابن ابى عقيل عمانى يمنى است، و عمان از سواحل درياى يمن است. او در آغاز غيبت كبرى مى‌زيسته است. از« بحر العلوم» نقل شده است كه او استاد جعفر بن قولويه بوده و جعفر بن قولويه استاد شيخ مفيد بوده است. اين قول از قول بالا كه جعفر بن قولويه را همدوره على بن بابويه معرفى كرده است، اقرب به تحقيق است. آراء ابن ابى عقيل در فقه زياد نقل مى‌شود. او از چهره‌هايى است كه مكرر به نام‌او در فقه بر مى‌خوريم. حسين بن ابى عقيل ملقب به« حذاء» معروف به« عمانى» و« ابن عقيل»، كنيه‌اش« ابو على»، از فقهاى بزرگ و از بزرگان اماميه و از متكلمين وارسته‌اى است كه معاصر با ثقة الاسلام كلينى ( متوفى ۳۲۹) بوده، و از اساتيد شيخ مفيد به شمار مى‌آيد.

۱.۲ - گفتار


بزرگان‌مرحوم مدرس صاحب ريحانة الادب درباره او مى‌نويسد:« شيخ مفيد به غايت او را ستوده است و او نخستين كسى است كه در اول غيبت كبرى، فقه را مهذب كرد و با قواعد اصوليه تطبيقش نمود، طريق اجتهاد و تطبيق احكام با ادله و اصول آنها را باز كرد. بعد از او« ابن جنيد اسكافى »، هم همان طريق را پيمود. بدين جهت است كه در اصطلاح فقها، اين دو فقيه جليل القدر به« قديمين»( دو تن از قدما) تعبير آورده مى‌شود. آراء ابن عقيل محل توجه و اعتناى بيشتر محقق حلى و علامه و متاخرين قرار گرفته است و از فتاواى نادره او عدم تنجس آب قليل به مجرد ملاقات با نجس، وجوب اذان و اقامه در نماز صبح و شام و بطلان نماز در صورت ترك آنها( اذان و اقامه) است...» مرحوم ميرزا عبد الله افندى صاحب رياض العلماء درباره او گويد:« فقيه بزرگ، متكلم اصيل، شيخ بزرگوار، معروف به ابن ابى عقيل ، اقوال و آراء او در كتابهاى ما مورد نقل قول قرار گرفته است، با آنكه مردم سرزمين عمان همگى از خوارج و ناصبيها هستند، ولى به نظر مى‌رسد كه آنان پس از سده سوم از ديار مغرب به‌آن منطقه آمده باشند.» او مى‌افزايد:« علامه در كتاب« خلاصة الاقوال » توصيف و تجليل فراوانى از او به عمل آورده است.» نجاشى ، صاحب كتاب رجال معروف، پس از توصيف او به ثقة و فقيه و متكلم بودن، و پس از ذكر كتابهاى او، از كتاب« المتمسك بحبل آل الرسول( ص)» نام مى‌برد و مى گويد:« كتاب بسيار مشهورى در ميان شيعه مى‌باشد. كمتر كسى پيدا مى‌شود كه وارد خراسان گردد و از آن كتاب نسخه يا نسخه‌هايى تهيه نكرده باشد. از استادم ابا عبد الله شنيدم كه در حق اين مرد فراوان مدح و ثنا مى‌گفت.» فقيه بزرگوار شيعه ، شيخ طوسى در كتاب« الفهرست» درباره او مى‌گويد:« ابن ابى عقيل عمانى، داراى كتابهاى متعددى است. او از زمره متكلمين شيعه بوده و كتابهايى در فقه دارد. و كتاب« الكر و الفر»( در امامت)، و« المتمسك بحبل آل‌الرسول»( در فقه) را ذكر كرده است.» ابن شهر آشوب در معالم العلماء، ص ۳۷، و مرحوم شيخ حر عاملى در امل‌الآمل( ۶۱/ ۲)، عين مطالب گذشته را در حق او نقل نموده‌اند و او را با علم و فضيلت و فقاهت و كلامى بودن توصيف نموده‌اند. شيخ اردبيلى صاحب جامع الرواة درباره او سخن نجاشى را نقل مى‌كند و مى‌گويد:« حسن بن على بن ابى عقيل حذاء، فقيه وارسته و متكلم است و كتابهايى در زمينه فقه و كلام دارد. از استادم ابو عبد الله شنيدم كه فراوان در حق او ثنا و تعريف مى‌نمود...» آية الله سيد حسن صدر ، مؤلف كتاب« تاسيس الشيعه لعلوم الاسلام» او را در گروه فقهاى بزرگ اماميه نام برده است و درباره او چنين مى‌نويسد:« او بزرگ شيعه و آبرو و اعتبار آنان، متكلم، فقيه، ركن و مؤسس در فقه و محقق در علوم شرعى و مدقق در علوم عقلى، كتابهاى متعددى در فنون اسلامى دارد، ولى‌شهرت او در فقه و استنباط احكام شرعى است. او معاصر كلينى و از علماى قرن سوم‌هجرى مى‌باشد...» آية الله خويى صاحب معجم رجال الحديث ، پس از نقل اقوال و آراء نجاشى، شيخ طوسى و علامه حلى مى‌فرمايد:« شهرت و اعتبار او، عظمت علمى و عملى اين شخصيت، در بين فقهاى اعلام، ما را بى نياز از اطاله سخن و تعرض به اقاويل و كلمات آن بزرگان مى‌نمايد.»‌

۱.۳ - وفات


با همه تلاشى كه در رابطه با شناخت تاريخ دقيق وفات او صورت گرفت و به صاحبان فن نيز مراجعه شد، چيزى به دست نيامد، ولى با توجه به هم عصر بودن او با ثقة الاسلام كلينى و ابن بابويه( صدوق اول)، حدس زده مى‌شود كه وفات او نيز همان نيمه اول قرن چهارم، در حدود ۳۳۰ تا ۳۵۰ هجرى رخ داده باشد. رحمت‌خدا و رضوان او شامل حالش باد.‌


اين كتاب در بردارندۀ فتاواى ابن ابى عقيل عمانى است كه از موسوعه‌هاى فقهى همچون مختلف الشيعة توسط شيخ على كورانى و به درخواست آية الله عظمى گلپايگانى گردآورى شده است.

۲.۱ - شيوۀ تأليف


از قديمى‌ترين فقهايى كه در كتب فقهى به نظرات آنان استناد شده است حسن بن ابى عقيل عمانى و ابن جنيد رازى است كه به سبب شهرت در فقاهت و تطبيق احكام با ادّله و اصول از آنان تعبير به« القديمين و الأقدمين» شده است. پس از دورۀ اوليۀ فقه كه در آن صاحبان فتوا همچون على بن بابويه( م ۳۲۹ ق) و جعفر بن قولويه( م ۳۶۸ ق) صرفا بر حسب متن روايات فتوا مى‌دادند به گونه‌اى كه هر فتوايى در كتاب‌هاى اين فقها حكايت از وجود روايتى به آن مضمون داشته است.
در دورۀ دوّم فقهايى همچون ابن ابى عقيل و ابن جنيد پا به عرصۀ فقاهت شيعه گذاشتند كه در فتاوايشان به ادلّه و اصول فقه و ظن غالب استناد مى‌كردند كه در بين آنان دو شخصيت معروف يعنى ابن ابى عقيل و ابن جنيد( م ۳۸۱ ق) از جايگاه خاصى برخوردار هستند. از اين دوره و حتى از زندگانى اين دو فقيه بزرگ اطلاعات كافى در دست نيست تا بتوان به بررسى روش اجتهاد آن دو در استنباط احكام شرعى پرداخت و لكن از آنچه شيخ مفيد و ديگران نقل نموده‌اند ابن جنيد تمايل به قياس در اجتهاد داشته است و به همين دليل از روش مشهور و معروف در اجتهاد شيعه دور شده است. و اما از ابن ابى عقيل افرادى همچون نجاشى و شيخ طوسى در كتاب‌هاى رجالى‌شان مدح گفته‌اند و از كتاب فقهى وى بنام« المستمسك بحبل آل الرسول » تقدير نموده‌اند.
اگر چه نمى‌توان راجع به روش فقاهت اين دو ارزيابى دقيقى نمود اما به دليل فتاوا و آراء نادر و شاذ آنان، فقهاى بعد از آنان آراء آنها را متروك گذاشتند و كتاب‌هاى آنان به جز در آثار علامۀ حلّى( م ۷۲۶ ق) و محقق حلى( م ۶۷۶ ق) ذكر نشده‌اند و خود كتاب‌ها نيز در دسترس نيستند.

۲.۲ - نظريات بزرگان


در مورد آثار ابن ابى عقيل نظريات متفاوتى بيان شده كه به بعضى اشاره مى‌شود: علامۀ حلّى در صفحۀ ۴۰ رجالش مى‌نويسد: نحن نقلنا أقواله في كتبنا الفقهية و هو من جملة المتكلمين و فضلاء الإماميّة رحمه الله.
[۱] رجال علامه حلی، ج۱، ص۴۰.
در أعيان الشيعة آمده است: و اتبع أصول الفقه من الإماميّة الحسن بن أبي عقيل العماني و محمد بن أحمد بن الجنيد الإسكافي و كلاهما من أهل المائة الثالثة إلى الرابعة و ينسب إلى ثانيهما العمل بالقياس.
[۲] أعيان الشيعة، ج۳، ص۲۲۲ .

در معجم الرجال الحديث آمده است: إن شهرة جلالة الرجل و عظمته العلميّة و العمليّة بين الفقهاء الأعلام، أغنتنا عن الإطالة و التعرض لكلماتهم.

۲.۳ - علّت تأليف


اگر چه در كتاب رسالتان مجموعتان كه توسط شيخ عبد الرحيم بروجردى در سال ۱۴۰۶ ق چاپ شده است رسالۀ دوم آن در فتاواى حسن بن ابى عقيل است و اين فتاوا در اين كتاب گردآورى شده است اما پس از اين كه مهم‌ترين تأليفات فقها در سى‌دى معجم فقهى گردآورى شده‌اند به درخواست آية الله العظمى گلپايگانى قدس سره اقوال ابن ابى عقيل به نحو كامل‌ترى به وسيلۀ شيخ على كورانى أيده الله تعالى با استفاده از رايانه گردآورى شده و با دسته‌بندى و مرتب نمودن آنان در اختيار علاقمندان و محققين حوزه‌هاى علميّه گذاشته شده است.

۲.۴ - تاريخ انتشار


كتاب موجود در رجب المرجب سال ۱۴۱۳ ق به وسيلۀ مركز المعجم الفقهى در حوزۀ علميۀ قم چاپ شده است و مسئول انتشار آن علامه سيد شرف العرب موسوى مى‌باشد.

۲.۵ - ترتيب مطالب


تقسيم‌بندى مطالب كتاب بر اساس كتب فقهى متداول از كتاب طهارت آغاز و به كتاب حدود و ديات ختم مى‌شود. امّا كتاب حج مقدم بر كتاب زكاة و كتاب خمس شده است و كتاب الجهاد نيز پس از كتاب الشفعة ذكر شده است. البته قابل ذكر است كه بعضى از معاملات و كتاب‌هايى مثل وقف و قصاص و غير آنان به علت نبودن فتاواى ابن ابى عقيل در كتاب موجود نيست.
عناوین کتاب به این صورت است: کتاب الطهارة - الصلاة - الصوم - الاعتكاف - الحج - الزكاة - الخمس - الصيد - الذباحة - البيع - الشفعة - الجهاد - النذر - النكاح - الطلاق - الخلع - المباراة - اللعان - الإيلاء - الظهار - القضاء - الشهادات - المواريث - الوصية - الحدود - الديات - العتق - التدبير - المكاتبة - الولاء‌

۲.۶ - فتاواى نادر


از فتاواى نادر وى مى‌توان به نجس نشدن آب قليل به مجرد ملاقات نجاست، وجوب اذان و اقامه در نماز صبح و مغرب و عشا، باطل شدن نماز در صورت ترك آن اشاره نمود.


یک نسخه از این کتاب به زبان عربی به تصحیح گروه پژوهش مركز المعجم الفقهى‌ در یک جلد توسط مرکز معجم فقهی در سال ۱۴۱۳ هجری قمری در قم به چاپ رسیده است.


۱. رجال علامه حلی، ج۱، ص۴۰.
۲. أعيان الشيعة، ج۳، ص۲۲۲ .
۳. معجم الرجال الحديث، ج۵، ص۲۳.    



نرم افزار جامع فقه أهل البيت عليهم السلام، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی



جعبه ابزار