خیار قبول

هرگاه یکی از متعاقدین ایجاب بیع را بگوید دیگری مخیر است و می تواند در مجلس عقد قبول کند و یا بیع را رد کند و از این خیار به خیار قبول تعبیر می‌شود.

و اگر شخص قبل از قبول از مجلس عقد برخیزد ایجاب مذکور باطل می گردد.

بالجمله از کتاب‌های اللباب و الهدایه استفاده می‌شود که ابو حنیفه خیار مجلس را انکار کرده و معتقد است که حدیث «المتبایعان بالخیار ما لم یتفرقا» بر خیار قبول محمول است.

لیکن جمهور فقهاء اسلام به ثبوت خیار مجلس فتوا داده‌اند و از خیار قبول نامی نبرده‌اند.

۱.	↑ اللباب فی شرح الکتاب (میدانی)، ج۱، ص۲۰۷.
۲.	↑ الهدایه، ج۳، ص۲۱.

جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۹۷.