دشمنی با محمد (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در طول
رسالت پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) همیشه عده‌ای با آن حضرت
عداوت و
دشمنی می‌کردند، و آیات
قرآن از آن
نهی نموده است و از
محرمات شمرده است.
دشمنی با پیامبر اسلام (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) از
محرمات است.
«ومن یشاقق الرسول من بعد ما تبین له الهدی... نوله ما تولی ونصله جهنم وساءت مصیرا؛
کسی که بعد از آشکار شدن حق، با پیامبر مخالفت کند، و از راهی جز راه
مؤمنان پیروی نماید، ما او را به همان راه که می‌رود می‌بریم و به
دوزخ داخل می‌کنیم و جایگاه بدی دارد.»
مشاقه و شقاق این است که تو در یک شقی قرار بگیری، و طرف مقابلت در شق دیگر. و این کنایه است از مخالفت و طرفیت.
و بنا بر این، مشاقه کردن با
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم)، آن هم بعد از آنکه راه هدایت روشن و مشخص شده. معنایی جز مخالفت کردن با رسول، و از اطاعتش سر پیچی کردن ندارد.
«ذلک بانهم شاقوا الله ورسوله ومن یشاقق الله ورسوله فان الله شدید العقاب؛
این بخاطر آن است که آنها با
خدا و پیامبرش (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) دشمنی ورزیدند و هر کس با خدا و پیامبرش دشمنی کند، (
کیفر شدیدی می‌بیند) و
خداوند شدید العقاب است.»
معنای
آیه این است که: این
عذاب را خداوند به این خاطر بر سر
مشرکین آورد که خدا و رسول را مخالفت می‌کردند و بر مخالفتشان اصرار می‌ورزیدند و کسی که با خدا و رسول مخالفت کند خداوند شدید العقاب است.
«الم یعلموا انه من یحادد الله ورسوله فان له نار جهنم خــلدا فیها ذلک الخزی العظیم؛
آیا نمی‌دانند هر کس با خدا و رسولش دشمنی کند، برای او آتش دوزخ است جاودانه در آن می‌ماند؟! این، همان
رسوایی بزرگ است.»
«ان الذین یحادون الله ورسوله کبتوا کما کبت الذین من قبلهم وقد انزلنا ءایـت بینـت وللکـفرین عذاب مهین؛
کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‌کنند خوار و
ذلیل شدند آن گونه که پیشینیان خوار و ذلیل شدند ما آیات روشنی نازل کردیم، و برای
کافران عذاب خوارکننده‌ای است.»
از آنجا که آخرین جمله از آیات گذشته به همگان اخطار می‌کرد که
حدود الهی را رعایت کنند، و از آن تجاوز ننمایند، در آیات مورد بحث از کسانی سخن می‌گوید که نه تنها از این حدود تجاوز کرده بلکه به
مبارزه با خدا و پیامبر او
صبر خاسته‌اند، و سرنوشت آنها را در این
دنیا و جهان دیگر روشن می‌سازد. می‌فرماید: کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‌کنند خوار و ذلیل می‌شوند، همانگونه که پیشینیان آنها خوار و ذلیل شدند.
«ان الذین یحادون الله ورسوله اولـئک فی الاذلین؛
کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‌کنند، آنها در زمره ذلیل‌ترین افرادند.»
«لا تجد قومـا یؤمنون بالله والیوم الاخر یوادون من حاد الله ورسوله ولو کانوا ءاباءهم او ابناءهم او اخونهم او عشیرتهم... ؛
هیچ قومی را که
ایمان به خدا و
روز رستاخیز دارند نمی‌یابی که با دشمنان خدا و رسولش
دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغهایی از
بهشت وارد می‌کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است، جاودانه در آن می‌مانند خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند آنها (حزب الله) اند بدانید (
حزب الله) پیروزان و رستگارانند.»
در این آیه شریفه یافتن قومی با چنین صفتی را نفی نموده، می‌فرماید: چنین مؤمنینی نخواهی یافت. و این
کنایه است از اینکه ایمان راستین به خدا و روز جزا با چنین صفاتی نمی‌سازد آن کس که واقعا به خدا و رسول و روز جزا ایمان دارد، ممکن نیست با
دشمنان خدا دوستی کند، هر چند که همه قسم سبب و انگیزه دوستی در آنان وجود داشته باشد، مثل اینکه پدرش یا پسرش یا برادرش باشد، و یا قرابتی دیگر داشته باشد، برای اینکه این چنین دوستی با ایمان به خدا منافات دارد.
«ذلک بانهم شاقوا الله ورسوله ومن یشاق الله فان الله شدید العقاب؛
این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند و هر کس با خدا دشمنی کند (باید بداند) که خدا
مجازات شدیدی دارد.»
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «دشمنی با محمد».
