• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دلالت نهی بر فساد عبادت

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



بحث از دلالت نهی بر فساد عبادت به معنی بحث از فساد یا عدم فساد عبادت منهیٌّ عنه است.




دلالت نهی بر فساد عبادت، مقابل دلالت نهی بر فساد معامله است و منظور از آن، این است که اگر نهی به عبادتی تعلق بگیرد، موجب بطلان آن می گردد یا نه؛ برای مثال، آیا نهی از نماز در مکان غصبی، بر بطلان نماز دلالت می کند یا نه .



منظور از عبادت، عملی است که قصد قربت در سقوط امر آن شرط باشد؛ یعنی عبادت به معنای اخص، نه عبادت به معنای اعم
[۲] مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج ۱، ص ۶۰۵
.



مشهور عالمان اصولی معتقدند نهی از عبادت، موجب فساد آن می گردد؛ در مقابل، عده ای چون " ابو حنیفه " بر این باورند که نهی از عبادت، موجب صحت آن می گردد (دلالت نهی بر صحت)
[۳] مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج ۱، ص ۶۱۸
.



کسانی که دلالت ـ و اقتضای ـ نهی بر فساد عبادت را عقلی می دانند، می گویند: اگر عبادتی مورد نهی قرار گرفت، به این معنا است که این عبادت مبغوض مولا است و چیزی که مبغوض مولا شد باعث دوری از او گردیده و نمی تواند سبب تقرب و نزدیکی به مولا باشد.


 
۱. محقق حلی، جعفر بن حسن، معارج الاصول، ص ۷۷    
۲. مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج ۱، ص ۶۰۵
۳. مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج ۱، ص ۶۱۸




مظفر، محمد رضا، اصول الفقه، ج ۱، ص ۳۲۲
فخر رازی، محمد بن عمر، المحصول فی علم اصول الفقه، ج ۲، ص ۲۹۱
آخوندخراسانی، محمدکاظم بن حسین، کفایة الاصول، ص ۱۸۰    
مشکینی، علی، تحریرالمعالم، ص ۸۶
موسوی بجنوردی، محمد، مقالات اصولی، ص ۱۲۵
مکارم شیرازی، ناصر، انوارالاصول، ج ۱، ص ۵۹۹
۳۷۳-۴۷۴ فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ص ۶
سبحانی، جعفر، الموجز فی اصول الفقه، ج ۱،۲، ص ۱۲۸-۱۳۶
۱۷۱-۱۷۳ فاضل لنکرانی، محمد، سیری کامل دراصول فقه، ص ۷



مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی    


رده‌های این صفحه : اصول




جعبه ابزار