• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذات الاشاجع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



ذات الاشاجع از اجزای حیوان می‌باشد. از آن در باب اطعمه و اشربه سخن گفته‏اند.




ذات الأشاجع- که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده- در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست؛ «لیکن در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهی قرار گرفته اختلاف است.
برخی مراد از آن را عصب موجود در سم دانسته‏اند.
[۳] ملاذ الاخيار ج۱۴، ص۲۷۱.
برخی از آن به چیزی که میان سم است، تعبیر کرده‏اند.
[۶] توضيح المسائل مراجع ج۲، ص۵۹۶.
برخی گفته‏اند:
ذات الأشاجع به معنای نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند شتر و گاو یافت می‏شود و ممکن است به معنای نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است.برخی مراد از آن را نامعلوم دانسته‏اند.



در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیاری آن را حرام دانسته‏اند.


 
۱. الروضة البهيه ج۷، ص۳۱۰.    
۲. لسان العرب ج۸، ص۱۷۴.    
۳. ملاذ الاخيار ج۱۴، ص۲۷۱.
۴. كشف اللثام ج۹، ص۲۷۷.    
۵. رياض المسائل ج۱۲، ص۱۸۸.    
۶. توضيح المسائل مراجع ج۲، ص۵۹۶.
۷. مجمع الفائدة ج۱۱، ص۲۴۴.    
۸. جواهر الکلام ج۳۶، ص۳۴۸-۳۴۹.    
۹. جواهر الکلام ج۳۶، ص۳۴۸-۳۴۹.    
۱۰. مختلف الشيعة ج۸، ص۳۱۳-۳۱۵.    




فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۳، ص ۶۹۹.    



جعبه ابزار