• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ذات الأشاجع

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


ذات الاشاجِع: از اجزاى حیوان است .



ذات الأشاجع- که اشاجع نیز بر آن اطلاق شده
[۱] الروضة البهیة،ج ۷، ص ۳۱۰.    
- در لغت عبارت است از بن انگشتان متصل به عصب پشت دست.
[۲] لسان العرب، واژه ی «شجع».



از عنوان ذات الاشاجع ، در باب اطعمه و اشربه سخن گفته‌اند.


در مراد از آن در حیوان، که موضوع حکم فقهی قرار گرفته اختلاف است؛
۱.برخى مراد از آن را عصب موجود در سُم دانسته‌اند.
[۳] ملاذ الاخیار،ج ۱۴، ص ۲۷۱.
[۴] کشف اللثام،ج ۹، ص ۲۷۷.
[۵] ریاض المسائل،ج ۱۲، ص ۱۸۸.

۲.برخى از آن به چیزى که میان سم است، تعبیر کرده‌اند.
[۶] توضیح المسائل مراجع،ج ۲، ص ۵۹۶.

۳. برخى گفته‌اند: ذات الأشاجع به معناى نخست، در چارپایان حلال گوشت وجود ندارد مگر آنکه گفته شود: مراد از ذات الأشاجع اعم از بن انگشتان، سُم و غیر آن است که در گوسفند، شتر و گاو یافت مى‌شود و ممکن است به معناى نخست در پرندگان یافت شود، هرچند تمیز دادن آن مشکل است.
[۷] مجمع الفائدة،ج ۱۱، ص ۲۴۴.    

۴.برخى مراد از آن را نامعلوم دانسته‌اند.
[۸] جواهر الکلام،ج ۳۶، ص ۳۴۸ تا ۳۴۹.    




در حرمت یا کراهت خوردن ذات الأشاجعِ حیوان حلال گوشت، مانند گاو، گوسفند و شتر اختلاف است. بسیارى آن را حرام دانسته‌اند.
[۹] جواهر الکلام،ج ۳۶، ص ۳۴۸ تا ۳۴۹    
[۱۰] مختلف الشیعة،ج ۸، ص ۳۱۳ تا ۳۱۵.    



 
۱. ↑ الروضة البهیة،ج ۷، ص ۳۱۰.    
۲. ↑ لسان العرب، واژه ی «شجع».
۳. ↑ ملاذ الاخیار،ج ۱۴، ص ۲۷۱.
۴. ↑ کشف اللثام،ج ۹، ص ۲۷۷.
۵. ↑ ریاض المسائل،ج ۱۲، ص ۱۸۸.
۶. ↑ توضیح المسائل مراجع،ج ۲، ص ۵۹۶.
۷. ↑ مجمع الفائدة،ج ۱۱، ص ۲۴۴.    
۸. ↑ جواهر الکلام،ج ۳۶، ص ۳۴۸ تا ۳۴۹.    
۹. ↑ جواهر الکلام،ج ۳۶، ص ۳۴۸ تا ۳۴۹    
۱۰. ↑ مختلف الشیعة،ج ۸، ص ۳۱۳ تا ۳۱۵.    



فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام، ج‌۳، ص۶۹۹    



جعبه ابزار