راه رفتن
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
راه رفتن به صورت
قدم زدن و
پیاده را، راه رفتن می گویند که در بعضی از ابواب
فقه به مناسبت از آن سخن گفته شده است.
راه رفتن، پیمودن مسیرى، پیاده پیمودن مسیرى را می گویند.
راه رفتن دو
اطلاق دارد: یکى پیمودن راهى، قطع نظر از چگونگى آن به صورت پیاده یا
سواره و دیگرى،
قدم زدن و پیاده روى؛ مقابل سواره پیمودن آن.مراد از راه رفتن در این مقاله، معناى نخست است.
از آن در بابهاى
طهارت،
صلات و
اطعمه و
اشربه سخن گفتهاند.
راه رفتن در فقه اسلامی دارای احکامی است که به اهم ان ها اشاره می نماییم:
در تشییع جنازه، پیشاپیش
جنازه حرکت کردن کراهت دارد و
مستحب است
تشییع کننده پشت سر یا در یکى از دو طرف جنازه حرکت کند.
راه رفتن بر روى
قبر ها
مکروه است؛ هرچند برخى،
کراهت را به نشستن روى آنها اختصاص داده اند.
به جا آوردن
نماز واجب در حال حرکت
صحیح نیست، مگر آنکه
ضرورت اقتضا کند. در این صورت، باید در حدّ امکان رو به
سمت قبله کند و براى
رکوع و
سجود با سر
اشاره نماید.
خواندن
نمازهای مستحب در حال حرکت
مطلقا صحیح است و روبه سمت قبله کردن، هرچند با امکان آن، لازم نیست. البته برخى،
جواز خواندن
نافله را در حال حرکت، به سفر اختصاص داده اند؛ هرچند
مشهور میان
سفر و
حضر تفاوت قائل نشدهاند.
غذا خوردن در حال راه رفتن
مکروه است.
جمعی از پژوهشگران زیر نظر سید محمود شاهرودی،فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۴۰-۴۱
