سازمان کنفرانس اسلامی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سازمان کنفرانس اسلامی دومین سازمان بین دولتی پس از
سازمان ملل متحد است و با ۵۷ کشور عضو در چهار قاره جهان یکی از سازمان‌های بین‌المللی کنونی جهان به شمار می‌رود. فکر اولیه تشکیل این سازمان را می‌توان در دهۀ۱۹۵۰ جستجو کرد. ساختار این سازمان نسبت به سازمان‌های دیگر ساده است و رکن عالی آن، پادشاهان و رؤسای کشورها و سران دولت‌هاست که هر سه سال یکبار در پایتخت یکی از کشورهای عضو سازمان برگزار می‌شود. علاوه بر اجلاس کشورهای اسلامی، یک اجلاس دیگری توسط وزرای خارجه کشورهای اسلامی هر سال یکبار و در صورت لزوم چند بار تشکیل می‌گردد.
در خطّۀ کشورهای عربی اسلامی که از سواحل آفریقای شمالی در
اقیانونس اطلس تا شرق اندنوزی امتداد دارد، وجود بیش از یک میلیارد
مسلمان در این کشورها، لزوم این سازمان و بحث از صلاحیت‌ها و ارکان آن را ضروری می‌سازد چرا که این سازمان مبنای همبستگی در بین
کشورهای اسلامی است.
فکر اولیه تشکیل این سازمان را می‌توان در دهۀ۱۹۵۰ جستجو کرد چرا که از طرفی
رژیم پهلوی درصدد تحکیم موقعیت خود در منطقه
خاورمیانه به عنوان کمربند حفاظتی در برابر کمونیزم بود و از طرفی سیاست
عربستان سعودی در مقابله با تز
وحدت عربی ناصریسم، فکر تشکیل چنین اتحادیه‌ای را بیش از پیش گسترش داد.
سازمان کنفرانس اسلامی دارای ۵۶ عضو می‌باشد که از لحاظ جغرافیایی به سه گروه آسیایی و آفریقایی و عرب تقسیم می‌شوند که عبارتند از:
کشورهای آسیایی که شامل ۱۲ کشور می‌باشد:
جمهوری آذربایجان،
افغانستان،
اندونزی،
ایران، برونئی،
بنگلادش،
پاکستان،
تاجیکستان،
ترکمنستان،
قرقیزستان،
ترکیه و
مالزی.
گروههای آفریقایی که شامل ۱۷ کشور می‌باشد که عبارتند از:
اوگاندا،
بورکنیافاسو،
توگو، چاد، تانزانیا،
سنگال، سیرالئون، کامرون، کومور، گابن،
گامبیا، گینۀ بیسائو، مالدیو، مالی، موریتانی، موزامبیک،
نیجر و
نیجریه.
گروه کشورهای عربی که شامل ۲۱ کشور می‌باشد که عبارتند از:
اردن،
الجزایر،
امارات متحد عربی،
بحرین،
تونس، جیبوتی،
سودان،
سوریه،
سومالی،
عراق، عربستان سعودی،
عمان، دولت
فلسطین،
قطر،
کویت،
لبنان،
لیبی،
مراکش،
مصر،
مورتیانی و
یمن. کشور
آلبانی تنها کشور اروپایی است که در سال ۱۹۹۳ به سازمان کنفرانس اسلامی ملحق شد. و سورنیام از
قاره آمریکا نیز در سال ۱۹۹۶ به سازمان کنفرانس اسلامی پیوسته است.
ساختار این سازمان نسبت به سازمان‌های دیگر ساده است و رکن عالی آن، پادشاهان و رؤسای کشورها و سران دولت‌هاست که هر سه سال یکبار در پایتخت یکی از کشورهای عضو سازمان برگزار می‌شود. علاوه بر اجلاس کشورهای اسلامی، یک اجلاس دیگری توسط وزرای خارجه کشورهای اسلامی هر سال یکبار و در صورت لزوم چند بار تشکیل می‌گردد.
یکی از ارکان این سازمان دبیرخانه سازمان است که مسئولیت پیگیری و اجرای تصمیمات متخذه در کنفرانس سران و اجلاس وزرای خارجه را برعهده دارد. دبیر کل این سازمان، به عنوان رئیس دبیرخانه که با اکثریت آراء و به مدت ۴ سال انتخاب می‌شود. مقر دبیرخانه بر اساس منشور کنفرانس اسلامی،
شهر بیت‌المقدس می‌باشد و تا زمان رفع اشغال صهیونیست‌ها، جده به طور موفت مقر دبیرخانه می‌باشد.
در اجلاس پنجم سران کنفرانس اسلامی در کویت ۱۹۸۷، با تصویب قطعنامه‌ای،
دادگاه بین‌المللی عدل اسلامی، نیز یکی از ارکان این سازمان، اعلام شد. که مقر آن در کویت و متشکل از ۷
قاضی برای مدت ۴ سال می‌باشد که حوزۀ اقتدار آن در مورد مسائلی که دولت‌های عضو متفقاً به
دادگاه احاله داده باشند و مسائلی که در معاهدات لازم‌الاجرا مطرح می‌شود و
تفسیر معاهدات دو یا چند جانبه و تحقیق در هر موضوعی از موضوعات
حقوق بین‌الملل و تحقیق در مورد واقعه‌ای که موجب تزلزل در
تعهدات بین‌المللی است. اگرچه عملاً این نهاد رسمیت نیافته است.
برای پیگیری و اجرای مصوبات اجلاسیه‌های سازمان، کمیته‌های تخصصی تشکیل می‌گردند که به دو گروه کمیته‌های دائمی و کمیته‌های موقت تقسیم می‌شوند؛ مثل کمیته‌های همکاری اطلاعاتی و فرهنگی و کمیته همکاری‌های تجاری و اقتصادی و کمیته همکاری‌های علمی و تکنولوژیک و کمیته‌های موقت نیز که به تناسب ضرورت و نیاز جهان اسلام تاسیس می‌شوند مثل
کمیته اسلامی صلح و
کمیته ویژه افغانستان. البته این سازمان دارای ارگان‌های فرعی نیز می‌باشد که دولت‌های عضو سازمان، عضو این ارگان‌ها نیز هستند مثل
مجمع فقه اسلامی و
بانک توسعه اسلامی و
مرکز اسلامی توسعه تجارت.
•
سایت پژوهه، برگرفته از مقاله «سازمان کنفرانس اسلامی»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۹/۱۱/۰۸.
