سوره شمس (متن و ترجمه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ)
(وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا) (۱)
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
سوگند به خورشید، و نورش! چون بتابد!

(وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاَهَا) (۲)
و به ماه! چون به دنبالش برآید

(وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا) (۳)
و به روز! چون خورشید را جلوه‌گر می‌کند

(وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا) (۴)
و به شب! وقتی که تاریکی‌اش زمین را می‌پوشاند

(وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا) (۵)
و به آسمان و کسی که آن را بنا کرد!

(وَالأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا) (۶)
و به زمین، و کسی که آن را گسترش داد!

(وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا) (۷)
و به نفْس آدمی و کسی که آن را درست و معتدل ساخت!

(فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا) (۸)
پس زشت‌کاری و طریقۀ خودنگهداری از آن را به نفْس شناساند

(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا) (۹)
به‌راستی کسی که نفْس را [ از زشت‌کاری ] پاک کرد [ تا به رشد لایقش برسد ] ، [ بر موانع راه سعادت ] پیروز شد

(وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا) (۱۰)
و کسی که آن را [ به زشت‌کاری ] آلود بی‌گمان [ از رشد و کمال و رحمت حق ] محروم شد

(کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا) (۱۱)
ثمودیان به سبب طغیانشان [ پیامبرشان را ] انکار کردند

(إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا) (۱۲)
اوج طغیانشان زمانی بود که بدبخت‌ترینِ آن‌ها [ برای پی‌کردنِ ناقه ] تحریک شد

(فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللهِ نَاقَةَ اللهِ وَسُقْیَاهَا) (۱۳)
پس فرستادۀ خداوند به آنان گفت: از حمله به ناقۀ خدا، و منع‌کردنش از خوردنِ آب بپرهیزید

(فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا) (۱۴)
ولی او را تکذیب کردند، و تذکرش را به هیچ انگاشتند و ناقه را پی کردند، در نتیجه پروردگارشان آنان را به کیفر گناهشان به عذابی فراگیر دچار ساخت، و همۀ [ ثمودیان و دیارشان ] را با خاک یکسان کرد

(وَلاَ یَخَافُ عُقْبَاهَا) (۱۵)
و از سرانجام این کار [ برای هیچکس و هیچ ملتی ] پروایی ندارد‌.