• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سوره شمس (متن و ترجمه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ)
(وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا) (۱)
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
سوگند به خورشید، و نورش! چون بتابد!


(وَالْقَمَرِ إِذَا تَلاَهَا) (۲)
و به ماه! چون به دنبالش برآید


(وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا) (۳)
و به روز! چون خورشید را جلوه‌گر می‌کند


(وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا) (۴)
و به شب! وقتی که تاریکی‌اش زمین را می‌پوشاند


(وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا) (۵)
و به آسمان و کسی که آن را بنا کرد!


(وَالأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا) (۶)
و به زمین، و کسی که آن را گسترش داد!


(وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا) (۷)
و به نفْس آدمی و کسی که آن را درست و معتدل ساخت!


(فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا) (۸)
پس زشت‌کاری و طریقۀ خودنگهداری از آن را به نفْس شناساند


(قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا) (۹)
به‌راستی کسی که نفْس را [ از زشت‌کاری ] پاک کرد [ تا به رشد لایقش برسد ] ، [ بر موانع راه سعادت ] پیروز شد


(وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا) (۱۰)
و کسی که آن را [ به زشت‌کاری ] آلود بی‌گمان [ از رشد و کمال و رحمت حق ] محروم شد


(کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا) (۱۱)
ثمودیان به سبب طغیانشان [ پیامبرشان را ] انکار کردند


(إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا) (۱۲)
اوج طغیانشان زمانی بود که بدبخت‌ترینِ آن‌ها [ برای پی‌کردنِ ناقه ] تحریک شد


(فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللهِ نَاقَةَ اللهِ وَسُقْیَاهَا) (۱۳)
پس فرستادۀ خداوند به آنان گفت: از حمله به ناقۀ خدا، و منع‌کردنش از خوردنِ آب بپرهیزید


(فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا) (۱۴)
ولی او را تکذیب کردند، و تذکرش را به هیچ انگاشتند و ناقه را پی کردند، در نتیجه پروردگارشان آنان را به کیفر گناهشان به عذابی فراگیر دچار ساخت، و همۀ [ ثمودیان و دیارشان ] را با خاک یکسان کرد


(وَلاَ یَخَافُ عُقْبَاهَا) (۱۵)
و از سرانجام این کار [ برای هیچکس و هیچ ملتی ] پروایی ندارد‌.



جعبه ابزار