سوره طارق
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سوره طارق، هشتاد و ششمین سوره
قرآن کریم بوده و در
مکه نازل شده است.
«طارق» به معنای کوبنده و شکننده است. به
ماه یا
ستاره درخشانی که شبانگاه ظلمت
شب را می‌شکند و می‌شکافد و نورش را به
زمین می‌رساند «طارق» می‌گویند. در آیه نخست این سوره به «طارق» قسم یاد شده و سوره نیز به آن نامیده شده است.
محور سخن در این سوره،
معاد است و
خداوند با بیان
قدرت کامل خود، بر تحقق آن در آینده
استدلال می‌کند و مردم را به معاد
انذار کرده، و ضمنا به حقیقت آن روز اشاره می‌کند و سوره را با تهدید
کفار ختم می‌نماید. و نیز با بیان اصل خلقت انسان، او را در جهت تربیت معنوی و روی آوردن به
فطرت توحیدی سوق می‌دهد.
۱. هفده
آیه (تنها ابوجعفر یزید بن قعقاع مخزومی مدنی (م ۱۳۰ ق) و از
قراء عشره، آن را شانزده آیه دانسته است) ۶۱ کلمه و ۲۳۹، ۲۴۵ یا ۲۵۴ حرف دارد.
۲. در ترتیب نزول، سی و ششمین، و در
مصحف شریف هشتاد و ششمین سوره است.
۳. پس از
سوره بلد و پیش از
سوره قمر و پیش از
هجرت در
مکه نازل شد و آیه
مدنی ندارد.
۴. از
سوره‌های مفصل و نخستین سوره از سوره‌های سیزده گانه نوع اوساط آن است.
۵. برخی گفته‌اند آیه ۱۷ سوره طارق ((فمهل الکافرین امهلهم رویدا))
با آیه «سیف»
منسوخ شد.
۶. پانزدهمین سوره‌ای است که با
سوگند آغاز می‌شود.
۱. بیان اهمیت و عظمت
طارق با سوگند به آن؛
۲. ثبت و نظارت بر اعمال
انسان؛
۳. مراحل تکامل و
خلقت انسان؛
۴. رستاخیز و ظهور اسرار نهانی انسان‌ها در آن
روز؛
۵. اشاره به عظمت
قرآن؛
۶. دستور مهلت دادن به
کافران .
فرهنگ نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «سوره طارق».
