سوره غاشیه (متن و ترجمه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

(بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ)
(هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ) (۱)
به نام خدا که رحمتش بی‌اندازه است و مهربانی‌اش همیشگی
آیا خبر آن حادثۀ هولناک فراگیر به تو رسیده است؟

(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ) (۲)
چهره‌هایی در آن روز شکسته و خوارند

(عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ) (۳)
آنان‌که [ در دنیا ] تلاش پُرزحمت داشتند، و از آن [ در قیامت ] به‌طورکامل بی‌بهره‌اند

(تَصْلَی نَارًا حَامِیَةً) (۴)
در آتشی سوزان درآیند

(تُسْقَی مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ) (۵)
آنان را از چشمه‌ای بسیار داغ می‌نوشانند

(لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلاَّ مِنْ ضَرِیعٍ) (۶)
خوراکی جز خارِ خشک و زهرآگین ندارند

(لاَ یُسْمِنُ وَلاَ یُغْنِی مِنْ جُوعٍ) (۷)
که [ آن خوراک ] نه فربه می‌کند، و نه گرسنگی را برطرف می‌سازد

(وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ) (۸)
در آن روز چهره‌هایی شادابند

(لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ) (۹)
از تلاششان راضی و خشنودند

(فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ) (۱۰)
در بهشتی بَرین جای دارند

(لاَ تَسْمَعُ فِیهَا لاَغِیَةً) (۱۱)
در آن‌جا [ سخنی ] بیهوده نمی‌شنوند

(فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ) (۱۲)
چشمه‌ای روان در آن است،

(فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ) (۱۳)
تخت‌هایی با ارزش و برافراشته در آن‌جاست

(وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ) (۱۴)
و [ در کنار چشمه‌ ] جام‌هایی نهاده‌اند

(وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ) (۱۵)
و بالش‌هایی ردیفِ هم چیده‌اند

(وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ) (۱۶)
و در آن‌جا فرش‌هایی زربافت گسترده‌اند [ تا بهشتیان از نشستن روی آن‌ها بهره‌مند شوند ]

(أَفَلاَ یَنْظُرُونَ إِلَی الإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ) (۱۷)
آیا [ منکران ربوبیت و معاد ] با دقت به شتر نظر نمی‌کنند که چگونه آفریده شده است؟

(وَإِلَی السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ) (۱۸)
و به آسمان نمی‌نگرند که چگونه برافراشته شده است؟

(وَإِلَی الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ) (۱۹)
و به کوه‌ها، که چگونه برپا داشته شده‌اند؟

(وَإِلَی الأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ) (۲۰)
و به زمین، که چگونه گسترده شده است؟

(فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ) (۲۱)
پس [ آنان را به این حقایق ] تذکر ده! که تو فقط تذکردهنده‌ای

(لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُسَیْطِرٍ) (۲۲)
بر آنان مسلط نیستی [ که به قبولِ توحید و معاد مجبورشان کنی ]

(إِلاَّ مَنْ تَوَلَّی وَکَفَرَ) (۲۳)
[ و تذکر برای همه سودمند است ] مگر کسی که [ بعد از تذکراتِ پی‌درپی ] روی برگردانَد، و به کفرورزی‌اش ادامه دهد

(فَیُعَذِّبُهُ اللهُ الْعَذَابَ الأَکْبَرَ) (۲۴)
نهایتاً خداوند او را به عذاب بزرگ‌تر عذاب می‌کند

(إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ) (۲۵)
همانا بازگشت آنان به‌سوی ماست

(ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ) (۲۶)
آن‌گاه حسابشان برعهدۀ ما خواهد بود.