استصحاب فرد مردد به استصحاب فردی که مردد است میان مقطوعالبقاء و مقطوع الارتفاع گفته می شود. از آن در برخی کتابهای اصولی متأخر، مبحث استصحاب سخن رفته است.
در صورت دوم، استصحاب قدر مشترک فایدهای ندارد، بلکه برای ترتب اثر، استصحاب فرد دارای خصوصیت لازم است.
حال اگر چنین فردی میان فردی که بر فرض حدوث، از بین رفتن آن قطعی است و فرد دیگری که اگر حادث شده باشد بقایش یقینی است، مردد شود، استصحاب چنین فردی را «استصحاب فرد مردد» مینامند مانند صورت علم اجمالی به اصابت نجاست به یکی از دو طرف لباس.
در این صورت، اگر طرف پایین شسته شود، نجاست طرف خاص (طرف بالا یا پایین) فردی است مردد میان آن که به طور قطع برطرف شده است-در صورتی که طرف پایین لباس نجس شده باشد-و فردی که به طور قطع باقی است-در صورتی که طرف بالا نجس شده باشد-.
