شنیدن (سماع) اعم از آن است که فرد از روی قصد صدایی را بشنود یا بدون قصد؛ بر خلاف گوش فرادادن (استماع) که شنیدن همراه با قصد است. البته در مواردی که سماع و استماع باهم به کار میروند، مراد از سماع، شنیدن بدون قصد است.
سجده کردن هنگام تلاوت و نیز استماع آیات سجدهواجب است؛ لیکن در صورت شنیدن بدون قصد، در وجوب و یا استحباب سجده اختلاف است. بر عدم وجوب، و استحباب آن ادعای شهرت، بلکه اجماع شده است.
