• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

صفت قلقله•

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



صفت قلقله به رها شدن صدای حرف از مخرج آن در حالت سکون اطلاق می‌شود و از صفات فرعی حروف می‌باشد.



«قلقله» از صفات فرعی حروف، در لغت به معنای جنبش و تحریک، و در اصطلاح علم تجوید عبارت است از رها شدن صدای حرف از مخرجش در حالت سکون. با این صفت ، کسره ضعیف یا در برخی جاها هنگام تلفظ، فتحه ظاهر خواهد شد؛ مانند: تلفظ «ب» در کلمه «سبحان» که ساکن است؛ ولی با صفت قلقله ، مایل به کسره خوانده می‌شود.


قلقله بر دو قسم است؛
۱. قلقله صغرا: حرف قلقله در میان کلمه است؛ مانند: «سبحان».
۲. ، قلقله کبرا: حرف قلقله در آخر کلمه است؛ مانند: «باب».


قلقله کبرا از قلقله صغرا قوی تر و محکم تر است؛ زیرا قلقله آن آشکارتر از زمانی است که حرف قلقله در وسط کلمه باشد.


علت پدید آمدن صفت قلقله را اجتماع دو صفت « جهر » و « شدت » در یک حرف می‌دانند؛ چون با داشتن صفت شدت، هنگام سکون، جهر حرف کاملا متوقف می‌شود و حرف در مخرج خود کاملا محبوس می‌ماند؛ لذا تنها راه تلفظ حرف، تحریک آن و آزاد کردن مخرج حرف است تا حرف ادا شود و به گوش شنونده برسد.
[۱] پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۳.
[۲] بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص (۱۷۱-۱۷۲).
[۳] خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۲، ص۱۳۷۶.
[۴] جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
[۵] فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص (۱۵۱-۱۵۲).
[۶] موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۸.
[۷] حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۳۰.
[۸] محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۹.



حروف قلقله .


۱. پور فرزیب مولایی، ابراهیم، تجویدجامع، ص۵۳.
۲. بیگلری، حسن، سرالبیان فی علوم القرآن، ص (۱۷۱-۱۷۲).
۳. خرمشاهی، بهاء الدین، ۱۳۲۴ -، دانش نامه قرآن وقرآن پژوهی، ج۲، ص۱۳۷۶.
۴. جمعی از محققان، التجوید، ص۲۰.
۵. فاضل گروسی، عبد الحسین، - ۱۳۲۴، تجویداستدلالی، ص (۱۵۱-۱۵۲).
۶. موسوی بلده، محسن، حلیة القرآن قواعد تجوید مطابق با روایت حفص از عاصم، ج۲، ص۵۸.
۷. حبیبی، ابوطالب، آموزش تجوید، ص۳۰.
۸. محیسن، محمدسالم، الرائدفی تجویدالقرآن، ص۴۹.



فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله«صفت قلقله».    



جعبه ابزار