قرینه شخصی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
انحصار قرینه بودن یک چیز به مورد یا شخص خاص زا قرینه شخصی گویند.
قرینه شخصی، مقابل
قرینه نوعی بوده و به قرینهای گفته میشود که قرینه بودنش به مورد یا شخص خاصی منحصر است و در غیر آن، ویژگی قرینه بودن را ندارد،
مثل این که
مولا به
عبد خود بگوید: «اکرم رجلا»، سپس خود مولا تصریح کند که در انجام این کار
آزاد هستی و هر کسی چه
زن و چه
مرد را که خواستی، میتوانی اکرام کنی، یا این که، عبد این
تخییر را از عادت مولا به دست آورد.
یا مثل این که مولا بگوید: «اکرم العلما» سپس بگوید: «زید لیس بعالم»، در حالی که واقعاً زید
عالم است. این جمله دوم (
حاکم ) را چون بر جمله اول (
محکوم ) نظارت خاص دارد و مربوط به آن است، قرینه شخصی برای جمله اول تلقی میکنند؛
بنابر این،
حکومت ، بر قرینه شخصی بودنِ یکی از دو
دلیل بر دیگری دلالت میکند.
فرهنگنامه اصول فقه، تدوین توسط مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، برگرفته از مقاله «قرینه شخصی».