• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لاتُجادِلُوا (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



لاتُجادِلُوا
مقالات مرتبط: جدل (مفردات‌قرآن).

لاتُجادِلُوا:(وَلا تُجادِلُوا أَهْلَ الْكِتابِ)
«لاتُجادِلُوا» از مادّه‌ «جدال» در اصل، به معناى «تابيدن طناب و محكم كردن» آن است، اين واژه در مورد ساختمان محكم و مانند آن نيز به كار مى‌رود، و هنگامى كه دو نفر به بحث مى‌پردازند، و در حقيقت هر كدام مى‌خواهد ديگرى را از عقيده‌اش بپيچاند، به اين كار، «مجادله» گفته مى‌شود، به كشتى گرفتن نيز «جدال» مى‌گويند، و به هر حال منظور در اين‌جا بحث و گفتگوهاى منطقى است.



(وَ لَا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْكِتَابِ إِلَّا بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ إِلَّا الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَ قُولُوا آمَنَّا بِالَّذِي أُنزِلَ إِلَيْنَا وَ أُنزِلَ إِلَيْكُمْ وَ إِلَهُنَا وَإِلَهُكُمْ وَاحِدٌ وَ نَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ) (با اهل کتاب جز به نيكوترين روش مجادله نكنيد، مگر كسانى از آنان كه ستم كردند؛ و به آن‌ها بگوييد: «ما به تمام آن‌چه از سوى خدا بر ما و شما نازل شده ایمان آورده‌ايم، و معبود ما و شما يكى است، و ما در برابر اوتسليم هستيم.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: خداوند رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) را مامور كرد تا از طريق تلاوت قرآن دعوت و تبليغ كند، اينک در جمله مورد بحث كيفيت دعوت را بيان مى‌كند، و از مجادله با اهل كتاب- كه اطلاق آن شامل یهود و نصاری مى‌شود، مجوس و صابئین هم ملحق به آن دو مى‌شوند- نهى مى‌كند، و مى‌فرمايد: با اين طوايف چندگانه مجادله مكن، مگر به طريقى كه بهترين طريق مجادله بوده باشد، و از آن بهتر تصور و امكان نداشته باشد.
مجادله وقتى نيكو به شمار مى‌رود، كه با درشت‌خويى، طعنه و اهانت همراه نباشد، پس يكى از خوبی‌هاى مجادله اين است كه: با نرمى و سازش همراه باشد، و خصم را متاذى نكند كه در اين صورت مجادله داراى حسن و نيكى است، يكى ديگر اين‌كه شخص مجادله كننده از نظر فكر با طرفش نزديک باشد، به اين معنا كه هر دو علاقه‌مند به روشن شدن حق باشند، و در نتيجه هر دو با كمک يكديگر حق را روشن سازند، لجاجت و عناد به خرج ندهند، پس وقتى اين شرط با شرط اول جمع شد، حسن و نيكويى مجادله دو برابر مى‌شود، آن وقت است كه مى‌توان گفت اين مجادله بهترين مجادله‌ها است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان: )


۱. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۴۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۱۸۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۳۳۴.    
۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۶، ص۳۱۶.    
۵. عنکبوت/سوره۲۹، آیه۴۶.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۰۲.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۲۰۴.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۱۳۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۷۱.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۴۴۹.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه‌، بر گرفته از مقاله «لاتُجادِلُوا»، ص۴۷۵.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره عنکبوت | لغات قرآن




جعبه ابزار