لباس شهرت
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لباس شهرت به لباسي گفته مي شود که باعث انگشت نماشدن انسان مي شود و پوشيدن اين نوع
لباس در
اسلام حرام است.
از شهرت به معناى دوم در بابهاى
صلات،
نکاح و
لعان سخن گفتهاند.
شهرت يافتن و انگشت نما شدن در
لباس، مرکب و هرچيزى ديگر در
روایات متعدد،
مذموم شمرده شده است. از
امام صادق عليه السّلام نقل شده است:
شهرت در لباس
مبغوض خداوند است و نيز مىفرمايد: براى خوارى فرد همين بس که لباسى بپوشد که موجب شهرت او گردد. همچنين در سخنى ديگر مىفرمايد:
شهرت؛ خوب و بدش در آتش است.
هرگاه پوشيدن لباس شهرت موجب
هتک حرمت و خوارى فرد نزد مردم گردد، پوشيدن آن
حرام است؛ ليکن اگر به اين حدّ نرسد و تنها موجب
شهرت و انگشت نما شدن فرد گردد- نه هتک حرمت وى- آيا پوشيدن آن
حرام است يا
مکروه؟ اختلاف است.
برخى گفتهاند: منظور از لباس شهرتى که بايد از آن اجتناب کرد، لباسى است که به قصد
ریا کارى پوشيده شود و فرد بخواهد مثلا بدان وسيله به
زهد و وارستگى
مشهور شود. بنابر اين، پوشيدن آن بدون قصد
ریا جایز است.
بنابر قول به
حرمت پوشيدن لباس شهرت يا در فرض
حرمت آن، آيا
نماز گزاردن با آن صحيح است يا نه؟ مسئله اختلافى است. بسيارى از
فقها قائل به قول نخستاند.
برخى،
نماز را با آن صحيح ندانستهاند.
برخى تفصيل داده و گفتهاند: اگر مواضعى از بدن که پوشاندن آن در نماز
واجب است، همچون
عورت با چنين لباسى پوشانده شود،
نماز با آن
باطل است؛ اما چنانچه آن مواضع با لباسى ديگر پوشانده شود،
نماز با آن صحيح است.
به قول برخى، ازدواج با
زن زناکار پيش از آنکه
توبه کند
جایز نيست.
برخى، بين زن
مشهور به
زنا و غير
مشهور تفصيل داده و تنها ازدواج با اولى را جايز ندانستهاند.
از اسباب ثبوت
لعان قذف زوجه (نسبت زناکارى دادن به وى) توسط
زوج است؛ به شرط آنکه زوجه
مشهور به
زنا نباشد وگرنه قذف وى موجب ثبوت
لعان نخواهد بود.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۴، ص۷۶۲.
