• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

لغت‌

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


لغت صوتی است که هر قوم از اغراض خویش تعبیر می‌کنند.



اصل این کلمه «لغوة» بر وزن ـ فعلة ـ است و برخی گفته اند که اصل آن «لغی» یا «لغو» می باشد. در هر صورت «تا» را بجای حرف محذوف نهاده اند.
[۱] لسان العرب، ذیل «لغا»، ج۱۵، ص۲۵۰.    
[۲] کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۱.
[۳] الصحاح چاپ دارالکتاب العربی، مصر، ج۶، ص۲۴۸۴.    

و برخی چون شادروان دهخدا معتقدند که ریشه آن کلمه لگس Logos می باشد که یک واژه یونانی است.
[۴] لغت نامه دهخدا، ماده «لغت».



لغت را چنین تعریف کرده اند: «هی اصوات یعبر بها کل قوم عن اغراضهم».
[۵] لسان العرب ماده «لغا».    
[۶] الکلیات (ابی البقاء الحسینی الکفوی الحنفی)، چاپ تهران، ۱۲۸۶ هـ.ق، ص۲۹۲.

یعنی لغت صوت یا اصواتی است که هر قوم بدان از اغراض خویش تعبیر نمایند.
و به عبارت دیگر لغت لفظی است که برای معنایی وضع شده باشد.
[۷] کشاف اصطلاحات الفنون، چاپ مکتبه خیام ـ تهران، ج۲، ص۱۳۱۱.

و یا کلامی است که در میان افراد هر قومی متداول و مصطلح است.
[۸] المنجد چاپ بیروت، ص۷۲۶.
[۹] کلیات ابی البقاء، ص۲۹۲.

و یا چنان‌که خواجه خواجه طوسی در اساس الاقتباس
[۱۰] اساس الاقتباس، چاپ دانشگاه تهران، ص۵۹۵.
می نویسد: لغت الفاظی را گویند که تعلق به قومی خاص دارد و مشهور مطلق نبود مانند معربات در تازی و لغات قبائل.
و گاهی لغت بر جمیع اقسام علوم عربیه اطلاق می شود.
[۱۱] کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۱.


 
۱. ↑ لسان العرب، ذیل «لغا»، ج۱۵، ص۲۵۰.    
۲. ↑ کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۱.
۳. ↑ الصحاح چاپ دارالکتاب العربی، مصر، ج۶، ص۲۴۸۴.    
۴. ↑ لغت نامه دهخدا، ماده «لغت».
۵. ↑ لسان العرب ماده «لغا».    
۶. ↑ الکلیات (ابی البقاء الحسینی الکفوی الحنفی)، چاپ تهران، ۱۲۸۶ هـ.ق، ص۲۹۲.
۷. ↑ کشاف اصطلاحات الفنون، چاپ مکتبه خیام ـ تهران، ج۲، ص۱۳۱۱.
۸. ↑ المنجد چاپ بیروت، ص۷۲۶.
۹. ↑ کلیات ابی البقاء، ص۲۹۲.
۱۰. ↑ اساس الاقتباس، چاپ دانشگاه تهران، ص۵۹۵.
۱۱. ↑ کشاف اصطلاحات الفنون، ج۲، ص۱۳۱۱.



جابری عرب‌لو، محسن، فرهنگ اصطلاحات فقه فارسی، ص۱۵-۱۶.



جعبه ابزار